A princesa Sabela de Cornelia Funke con ilustracións de Kerstin Meyer. Álbum ilustrado publicado por Xerais. Tradución de María Xesús Bello Rivas.“Dorotea, Rosalinda e Sabela eran princesas reais. Tiñan trinta armarios roupeiros cheos de preciosos vestidos. Serventes que lles limpaban o nariz e doncelas que lles aquelaban os dormitorios, colgaban as súas roupas e pulían as súas coroas ata que brilaban.” Con mestres que lles ensinaban de todo, serventes que todo llo facían e elas sen nada en que molestarse, podíase pensar que podían ser totalmente felices pero… Sabela, a máis nova, suspiraba mirando para a lúa ata que unha mañá se rebelou ao berro de “Estou farta de ser princesa!” Fronte á defensa que cada unha das irmás facía de tal oficio - honra ela aducía aburrimento.
“- Eu Quero poñerme perdida! –berrou Sabela saltando por riba da cama coma unha tola-. Quero limpar eu o meu nariz. Non quero sorrir seguido. Quero decidir que me poño! Quero untar as torradas eu mesma. Non quero seguir sendo princesa!”. Tira a coroa ao estanque dos peixes e négase a facer nada do que corresponde, por iso o rei a castiga a traballar na cociña; alí é feliz e aprende un mundo de cousas; ao día seguinte cando o pai tenta que entre en razón non o consegue así que a envía a traballar ao cortello dos porcos... cando volve cheirando as irmás terán asco dela e Sabela decide ir durmir ao palleiro coa súa boneca… e ata alí irá seu pai despois de coller a coroa no estanque e dicirlle que a bota de menos. De volta ao castelo leva unha Sabela con liberdade ganada. As ilustracións acompañan moi ben ao texto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario