Álbum da factoría OQO, ilustrado por Cecilia Varela e escrito por Txabi Arnal. Despois dunha vida facendo traxes luxosos en palacio, o vello xastre sente un baleiro enorme no peito, como se o seu corazón non latera. Por iso, silenciosamente se vai unha mañá mentres todos durmen despois dunha noite de festa.
Percorre os puntos cardinais e vai atopando, nese camiño, xentes que necesitan dos demais: rapaces e mulleres que non teñen calzado, vilas a punto de anegarse, aldeas en guerra, mercaderes que perden a senda de volta á casa na noite, rapaces que se aburren porque o vento lles leva os xoguetes, lugareños que deben fuxir ante o risco da erpcuión dun volcán... e a todos eles axudará o xastre, coas súas agullas e fío, facendo mocasíns, cosendo as marxzes do río e facendo pontes colgantes de fíos, pechando cos costuras as bocas das armas, recortando e atando no ceo estrelas que alumbren a noite, cosendo papaventos ou as ás dunha bolboreta ferida...
A cada un destes lugares ía atando un nobelo "Se un día decidía regresar, o fío indicaríalle o camiño" .
O seu corazón latía.
Pero tal vez non haxa retorno... tal vez deba utilizar ese fío para despedirse...
