Bono cultural para mozos e mozas de 18 a 30 anos

No DOG do 6 de agosto aparece a resolución pola que a Agadic (Axencia Galega das Industrias Culturais)pon en marcha a campaña tarxeta-bono Cultura Galega, coa que se pretende incentivar na poboación galega de 18 a 30 anos o consumo de produtos culturais galegos, concretamente libros en galego e artes escénicas representadas na nosa comunidade autónoma. 1. A campaña tarxeta-bono Cultura Galega realizada pola Axencia Galega de Industrias Culturais (Agadic) ten por obxecto a subvención da compra de certos produtos culturais, entre a poboación comprendida entre os 18 e 30 anos, mediante a emisión de bonos cos cales o usuario/a se beneficiará dunha subvención para adquirir libros en galego e/ou entradas para asistir a espectáculos de artes escénicas representados na Comunidade Autónoma galega (no suposto de representacións teatrais, estas deben ser en idioma galego). 2. Cada un destes bonos concretRecollemos dos fins:izados nunha tarxeta(s)-bono Cultura Galega terá un prezo de venda de 33 euros e daralle ao/á portador/a un valor de 50 euros para a adquisición de libros en galego ou entradas a espectáculos de artes escénicas representados na Comunidade Autónoma galega (no suposto de representacións teatrais, estas deben ser en idioma galego) e realizados dentro da rede de establecementos adheridos á campaña. A diferenza –subvención– de 17 euros en cada tarxeta-bono será achegada pola Agadic co obxectivo de incentivar o consumo destes produtos culturais. Máis información na páxina.

Unha historia da LIXG

Un recurso necesario.

A Historia da literatura infantil e xuvenil galega era algo que se botaba de menos, especialmente a estas alturas cando esta literatura xa pode ir falando de canon, de clásicos escritos orixinariamente no noso idioma e dos que veñen de fóra pero son verquidos á nosa lingua para ir creando ese sistema literario de noso. A literatura actual ten referencias do pasado, bebe das fontes, de aí que sexa tan necesario recoller a liña do tempo e os produtos que foi dando.

Esta é tamén unha maneira de demostrar o moito que ten avanzado, en moi pouco tempo.

Neste caso, e seguindo unha colección de ensaios que ata a actualidade xiraba arredor de temáticas argumentais e xéneros, a profesora Blanca Ana Roig co seu grupo de colaboradoras, preséntanos este estudo. 

Un estudo amplo que leva aparelladas as dificultades que moitos deles teñen. Cando moito citamos, podemos botar de menos algunhas referencias de gran importancia no estudo desta literatura. Incluso nos pode resultar excesiva a bibliografía no que se refire ás participantes neste libro e facerse moi visible o silencio doutras fontes. Non imos a analizar as razóns desa invisibilidade, pero debemos telas en conta á hora de seguir a estudar a nosa literatura infantil e xuvenil.

O dito, un recurso a ter en conta para non esquecer o que hai, para valorar o canon e para ir analizando as novidades, na proporción debida. Un estudo necesario, a investigación universitaria buscando sistematizar esta produción. Partindo da organización temporal e seguindo as metodoloxías  que ás investigadoras lle semellan máis axeitadas ao sistema literario galego.