ANO DE CELSO EMILIO FERREIRO

Pois si, o próximo ano 2012 será tamén ano de Celso Emilio Ferreiro, así o declarou o Parlamento de Galicia. Neste 2012, cumpriranse cincuenta anos de Longa noite de pedra e o autor cumpriría cen este vindeiro 4 de xaneiro.

Xa fixeramos unha entrada coa selección poética de Kalandraka, pero este será un bo momento para lembrala, e xunto a ela, as antoloxías realizadas nas Ediciones de la Torre, editora á que tanto temos que agradecer cando falamos de poesía e infancia/xuventude. Este selección fora realizada por Antonio García Teijeiro.

Tamén podemos atopar, poemas seus musicados en Son de poetas. É o caso de "Monólogo do vello traballador", "Deitado frente ao mar", "Irmaus", "Lendo certo período menstrual", "Longa noite de pedra" e os de amor: "Eu en ti" e "Xaneiro 1972 II".

Volver a Celso Emilio Ferreiro será un pracer.

Algo máis sobre o libro – disco

Algo máis sobre o libro – disco...
Si, ir lendo ao tempo que imos escoitando as cancións relacionadas coa historia... no momento no que corresponde.
Un relato protagonizado por un deses nenos que non teñen amigos e está desexoso de atopalos, disposto a que incluso se burlen del por non correr o risco de non intentalo: Lois, un neno de doce anos, pequeno e miúdo, de pelo crecho con roupa pasada de moda, ... un rariño!
Ese rapaz ao quen lle van a pasar cousas, ten moito que dicirnos de como se converte un en marxinado sen tan sequera darse conta, e sobre todo, de como hai cousas moito máis importantes que gustarlle aos demais... Vexamos:
“Lois pensou como se vería o mundo sendo tan pequeniño..., o medo que podería sentir entre os humanos... E entón visualizou de novo ese Lois triunfador, levando o ghazafello á vila coma un trofeo, rindo mentres Furelos e os mangallóns facían burlas á conta da coitada criatura... e decatouse de que el non era ese Lois... É máis, ese Lois non lle caía nada ben. El non era quen de facer sufrir un animal para ter amigos. Non, el non era así. El era... como era. E, de súpeto, decatouse de que era preferible non lles gustar aos demais... a non gustarse a si mesmo.”

AVENTURA EN LIBRO - DISCO

A caza do ghazafello. Unha aventura en libro-disco, con textos de Denís M, Ilustracións de Sara López, música de Marcos Paiño interpretada pola Orquestra das Ánimas coas voces de Antón Reixa, Xurxo Souto, Ugía Pedreira, Pulpiño Viascón, García MC, Ico, Manolo Maseda, Coralie Yap e Chine.
Xerais, de novo, saca á luz un libro con algo máis. Se hai un días fora un espello flexible o que acompañaba o poemario de Antón Cortizas, agora presenta un libro que se complementa cun disco; unha estupenda obra, desas que dá gusto ter entre as mans, porque desde o papel ao tipo de letra, as marxes con todo o aire necesario, as cancións introducidas na historia como se se tratara dun musical, unhas ilustración moi ao caso onde descubrimos ¡por fin! Como é que son os ghazafellos. As cubertas onde o debuxo do ghazafello se introduce nunha fotogafía de natureza, de forma que a realidade e a ficción se entrecruzan igualq ue sucede na historia. Unha historia que posiblemente teña continuación e que habería que pensar en pasar á representación coa música en directo xunto coas actuacións de todos e cada un dos personaxes. Xurxo Souto como mestre de cerimonias introdúcenos no relato
“Xa non hai voltga atrás. Acabas de saír da estradaprincipal da túa vida e coller un ramal que conduce directamente á aventura!
Estaba tan preto de ti, aínda que non o soubeses, e agora por fin foi quen de atraparte.”

Premio Internacional Compostela de Álbums Ilustrados

A viaxe de Olaf de Martín León Barreto, acadou o IV Premio Internacional Compostela para álbums ilustrados 2011.
Kalandraka, promotora deste premio xunto co concello de Santiago, acaba de publicar a obra. Unhas ilustracións en tonos fríos e escuros abren a historia de Olaf, aquel que vivía nunha casa moi grande nun planeta moi pequeno, que sae a camiñar un día. No camiño atopa un peixe que ten a cola do revés, e aí instalámonos nas cores claras e luminosas, mentres o peixe vai canda Olaf e este segue atopando novos acompañantes: un cabalo alado e multicolor, un tigre arco da vella, un elefante elegante, o paxaro que sabía falar... e o lucecú, que aparece cando cae a noite, e os guía a todos eles nesa retahila acumulativa de volta á casa. Un texto sinxelo e unhas ilustracións que van pasando duns fondos a outros, dunhas cores a outras, nunha verdadeira viaxe multicolor onde cada páxina é un cadro estación unido ao anterior e seguinte pola figura de Olaf.

Así nolo conta o autor, na súa páxina, a chegada de Olaf...

"La caja
Hace unos días llegó el cartero.
Traía una caja.
Dentro de la caja había un planeta.
En el planeta vivía Olaj.
Olaj decidió salir a caminar...
y caminó..."

Poesía por un espello

Vaia tropa! de Antón Cortizas con ilustracións de Mª Reyes Guijarro, na colección Merlín. Unha man chea de poemas que seguen o xogo que lle dá título e que continúa na dedicatoria “a todos os tolos e tolas de amar”. Poesía con rima na presentación do libro e do autor, poesía xogo que se introduce tamén nas ilustracións e na tipografía, poesía sen sentido na maneira de ler dándolle voltas á páxina ou á cabeza, no absurdo das propostas, no surrealismo que o pasea do dereito e do revés. Un libro que poderíamos chamar toponímico “Camilo é de Muros e tiña un camelo (...)”, “En Baiona hai unha casa sen xanelas (...)”, “Naceu un volátil bebé no Rosal (...)”. Versos en líneas, versos en círculos ou en semicírculo; versos para ler en vertical ou en espiral, do dereito ou do revés, directamente ou en espello, con lupa ou sen anteollos, seguindo curvas imposibles, en forma de caligramas... poemas nos que todas as palabras comezan con f e outros que esperan a que o lector ou a lectora os completen. Para axudar, ademais do espello flexible que acompaña ao libro, unhas notas ao final dan pistas para que ninguén se despiste. As ilustracións acompañan moi ben os textos, moitas veces son elas o texto, outras adoptan os mesmos xogos que os poemas, de aí que non só lemos palabras senón tamén imaxes. Unha moi interesante aposta de Xerais.

SEGUNDAS PARTES

Hai libros que anuncian segundas partes, como aquel de Jacobo Fernández Serrano que acadara o premio Merlín 2009: Mil cousas poden pasar (Libro I). Agora, acaba de publicarse o Libro II.
Nel continúase unha das historias máis surreais que se escribiron nunca para pequenos e pequenas.

Así presentaban a primeira das entregas na páxina de Casa del Libro:

"Os fillos do rei do mar, Neda e Mercurín, caen na conta de que se achega o aniversario do seu pai, Pindo IV o Tratable, e aínda non teñen agasallo. Na procura dese galano desencadéanse as mil cousas que dan título a obra. A partir de aí, a narración vainos levando ao encontro dunha serie de personaxes insólitos e á sucesión de situacións imaxinativas e disparatadas na cidade de Nil, onde todo é posible, onde o surrealismo é o normal e o absurdo convértese en lóxico. O xurado do Premio sinalou que Mil cousas poden pasar. Libro I vainos amosando unha serie de pezas que acaban conformando de maneira totalmente natural un mosaico fermoso e único, construíndo un imaxinario propio e un mundo fantástico orixinal e novidoso, sólido e sen fisuras. Grazas ás pequenas (ou grandes) historias das personaxes que habitan a cidade de Nil, descubrimos un universo que trascende os límites desta novela e que non recorre a tópicos anteriores da literatura infantil."

Só queda dicir que a historia continúa levando a extremos máis radicais o que na primeira parte se avanzara; por exemplo, un neno que herda o oficio de sepultureiro de seu pai e fai unha gran labor de hixiene e educación cos mortos do cemiterio, converterase en alcalde (se ninguén o remedia) ... que máis se lle pode pedir á imaxinación

Libros que falan doutros libros, historias que remiten a outras

"O amor xurdiu no mercado, cando un mozo de pelo roxo lle regalou á princesa unha mazá, malia que lle podía caer un lapote dun garda real, que daquela non andaban con andrómenas. Marisela aproveitou a ocasión e, sorrindo con picardía, soltou unha frase para a historia:

–Non será esta a mazá envelenada de Brancaneves?"

Da presentación editorial do álbum Marisela e o roxo, recollemos o seguinte texto:

"A princesa Marisela argalla un divertido plan para que o seu príncipe, que non é azul senón roxo, a rescate da torre. O seu amado –que nada ten que ver cos caprichosos príncipes dos castelos veciños– burla muros e vixilancias e consegue entrar no cuarto da princesa. Moitos serán os encontros ás agachadas, pero para que o asunto acabe en voda, aínda que sexa por decreto e non por convicción, Romeo (que se chama así por ironías da historia) terá que enfrontarse cun terrible dragón –porque ata un dragón conseguiron, para lle dar ao asunto un toque serio… e sinistro!"

E así vai a historia, lembrando a de Brancaneves e cun mozo que se chama Romeo, coma aquel outro dunha historia de amor que todo o mundo coñece. O humor polo medio dos ecos no texto do autor e realizador audiovisual cubano, Geovanys García Vistorte, con imaxes do portugués André Letria, traducido por Laura Rubio.

Un libro galego finalista en Suecia

Esa é a noticia.

O libro Ollos de auga de Domingo Villar foi seleccionado pola Academia da novela negra sueca para a final do seu premio. Este autor é un dos que competirán nesta fase do premio á mellor novela negra traducida en 2010.

Ata este momento o único autor español ganador deste galardón, de gran tradición en Suecia, foi Vázquez Montalbán.

Así nolo contaron os medios de comunicación.

SEMPRE RODARI

Moito lle hai que agradecer a Kalandraka que nos traia, de novo, libros imprescindibles como este de Gianni Rodari: Contos por teléfono. E, aínda máis, que o faga cunha presentación e ilustrado con toda a creatividade posible, neste caso, da man de man de Pablo Otero "Peixe", un artista surrealista que tan bo facer nos ten entregado, como aquelas 303 adiviñas de Gloria Sánchez, pasando por Rato Pincho da mesma autora, Cidades de Fran Alonso, Deseñadora de hora en hora de Xoán Babarro, O príncipe das sombras de Milan ou Un porco e unha vaca xa fan zoolóxico de Paula Carballeira. Nunha e outra obra, recoñecible o seu estilo e unha e outra vez apostando por ir máis lonxe...

De Gianni Rodari e os seus contos só dicir que sempre están de actualidade. Estes setenta relatos breves son mostras dunha imaxinación potente que abre portas á creatividade de quen os le.

NOVO ÁLBUM ILUSTRADO

Troco de Roberto Castro con ilustracións de Margherita Micheli, na colección O para pequenos lectores da editorial OQO.

Trata dun troco, entre obxectos. Porque cando algo non che serve podes cambialo por outra cousa, porque o troco é algo tan válido coma o acto de mercar e vender. Neste caso, pártese dun engaño que volve a quen pretendeu estafar. Pero sobre todo trata do acto de ler, porque ao tempo que ten lugar o cambio de silla por tallo, de tallo por sofá, de sofá por balancín e de balancín por unha cadeira nova (ou iso era o que cría) o ovella protagonista... Dicíamos que ao tempo que ten lugar o troco, a ovella anda a ler o conto dos tres porqueiños e estes entran nas ilustracións da historia participando nos sucesos. Unha historia dentro da historia.

Os contos actuais onde non queda máis remedio que facer referencia a contos anteriores. Isto pode ser o mellor da historia, xunto coas imaxes que introducen -do mesmo xeito- uns personaxes na historia dos outros. A modo de bonecas rusas e de conto circular.

UNHA NOVIDADE, EN BANDA DESEÑADA

Punto de fuga de Miguel Cuba, publicado por Demo editorial (unha editora que está a mostrar o seu bo facer neste campo e nestes tempos).

Unha novidade a ter en conta, despois de ler o que, sobre o libro, escribe Miguelanxo Prado.

"Punto de fuga fala de realidades ben próximas, dalgúns dos conflitos cotiáns dun grupo social e xeracional claramente indentificable, da desorientación, as contradicións, as dúbidas de persoas que están día a día a o noso carón, se non somos nós mesmos versións do protagonista de historia ou dalgún dos seus amigos e compañeiros...Déixanos diante dun paradigma desta xeración en crise, un anaco de vida con selo de autenticidade, en tempo presente e impreciso futuro, lonxe dos tan abondosos e reiterativos relatos de postadolescentes nostálxicos, dos exercicios autobiográficos compracentes e triviais.Miguel Cuba amosa nesta obra todas a s súas potencialidades como autor de cómic e fai unha achega madura, necesaria e importante á banda deseñada galega".

Un novo libro de Paul Jennings

Dentro das boas traducións ás que nos ten acostumados Galaxia, aparece na colección Árbore Que desfeita! traducida por Dolores Martínez Torres e ilustrada por Marta Álvarez.

Unha colección de contos como sempre cheos de ternura, de humor e desa inocencia que ás veces se empapa de tristeza.

Na presentación editorial dísenos "É un libro grande que contén historias moi curs, moi divertidas e que servirán para que aprendas a ver cousas moi cotiás doutra maneira. Historias de malos disparatados. Humor e irreverencia no novo libro do autor de Vaiche boa!"

Calquera deles é unha xoia, desde o primeiro deles que lle achega a ilustración á cuberta, no que se nos conta a historia dun neno salvaxe que se cubre co máis extraordinario, con morcegos, e que con eles tamén consegue voar; aquel outro tan hiperbólico no que a terquedade dun avó e un neto fai medrar unha árbore no lugar máis inverosímil... ou aquel no que un rapaz ha de decidir de que lado do soño quere quedar nun profundo alarde literario.

Corramos a seguir lendo!

FEBRE de Héctor Carré

Pois si, si, si...! Xaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Non vos amontoedes!

Certo!!

Trátase de Febre de Héctor Carré, último premio Fundación Claudio Sanmartín de Novacaixagalicia.

Acaba de saír da editorial Xerais, dentro da colección Fóra de Xogo, coas súas tapas duras e unha boa historia dentro.

Un avó cóntalle á súa neta adolescente unha historia roubándolle a súa atención ás pantallas que contan outras historias. Quere mostrarlle como todas as rapazas da súa idade, de todos os tempos, teñen problemas de entendimento cos pais, e ao tempo, ensinarlle parte da historia da súa familia.

Febre responde á febre do wolframio, aquela que tivo lugar entre entre nós nos tempos da primeira posquerra. Coma a febre do ouro é unha enfermidade social, unha situación límite onde cada un asume o papel que lle toca: de desgraciados a maioría, de negociantes e novos ricos outros, de aproveitados moitos,... O rol de cada un deles está claro, o das forzas do orden e o dos que foron expulsados para moverse nas lindes. Unha moza como Guillermo Tell, como Pepa a Loba, convertendo a debilidade en fortaleza móvese entre todo ese desastre social e entre espías...

Situada en Noia e Lousame, móstranos lugares coñecidos como o casino da vila onde ata hai ben pouco eran famosas as timbas e personaxes tamén recoñecibles, como ese Marelo do que Avilés de Taramancos falara xa nas crónicas recollidas en Obra viva. Por iso, esta é unha boa ocasión para desfrutar da novela e ir dela a outras que tratan os mesmos temas como Cabalo de ouros de Freixanes, e a outros libros como o citado de Avilés ou os libros de historia de Noia de Agrafoxo.

ADIVIÑA... DE QUE LIBRO SE TRATA?

Del recollemos un par de perlas:
A respecto de Goebbels e a derrota do exército alemán en Stalingrado... “O caso é que, co seu estilo cínico e mentireiro de sempre, fixo discursos afirmando que un golpe como aquel só serviría para fortalecer aínda máis a Alemaña, que despois de recuperarse dunha desgraza tan grande sería, daquela si, definitivamente invencible. Dicía iso porque sabía que a xente empezaba a pensar precisamente o contrario. Empezaba a pensar que quizais o alemáns non eran tan invencibles como parecían. Aquel diaño era un xenio da propaganda política. Parecerache estraño, pero ese estilo aínda se utiliza hoxe en día. Trátase de negar a evidencia co maior descaro e acusar de mentireiros aos que din a verdade. É un estilo propio das ditaduras máis tamén serve para manter firmes as bases do teu partido despois dunha derrota electoral ou de calquera contratempo importante. Despois cambian o discurso contando con que a memoria colectiva é dçebil e intentan crecer de novo”
Ou esta outra
“Canto máis estúpido sexa o discurso máis absoluto é o poder”.

Acaba de saír e ten premio. Que o escribe é home e dedícase fundamentalmente a esa outra arte que tamén conta. (... e xa debe chegar)

UNHA SERIE co seu trailer

Planeta Mincha, de Manel Cráneo.

Esta serie destinada aos primeiros lectores publicada dentro da colección Ler é vivir de Everest Galicia.

Recollemos da nota de prensa:

Trata das mil inquedanzas do protagonista, un científico orixinario das pradarías de Vërdia, unha das rexións do Planeta Mincha. O seu lugar de nacemento na pequena aldea de Hirflä chamada Virdüña, xunto cos seus costumes constitúen os aspectos máis atractivos dunha das primeiras entregas que baixo o título Diario de Pichük dá a coñecer Quen é Pichük? O seu autor, Manel Cráneo, recrea un mundo imaxinario con habitantes aos que lles gusta reflexionar e facer as cousas con calma, por iso entre outros detalles, tardan un ano en poñerlle nome aos seus fillos.
O autor (do texto e as imaxes) é o debuxante e ilustrador Miguel Cráneo (A Coruña, 19973), alguén que vén amosando unha ampla actividade desde mediados dos anos noventa, cando promoveu numerosos fanzines. Así mesmo, Cráneo participou nas dúas etapas da revista Golfiño —realizando a serie A fraga Milmañas con guións de Carlos Amil— asemade que traballos seus viron a luz en cabeceiras colectivas como BD Banda, Barsowia ou Subterfuge. Ex presidente da Asociación Galega de Profesionais da Ilustración (AGPI), liderou a súa práctica refundación en 2003. Nesa xeira foi tamén o principal promotor, con Kike Benlloch, do Colectivo Chapapote, resposta ao desastre do Prestige coa participación de ducias de ilustradores. Ademais dunha longa experiencia en cartelismo e publicidade, Cráneo é o responsable do storyboard de diversos filmes e curtametraxes.

MÁIS BANDA DESEÑADA en promoción

Un novo video promocional. Esta vez trátase da obra A man do diaño de Brais Rodríguez, publicado por Demo editorial.

O autor, Brais Rodríguez, conseguiu o Premio Castelao de Cómic con esta obra. El, pertence á xeneración dos xoves dibuxantes que están impulsando o cómic en Galicia e reclaman poder desenvolver a súa carreira aquí, sen ter que exportar o seu talento.
"A man do diaño é un alegato antibelicista de estilo moderno e vinculado ao novo cómic europeo", en palabras do organizador do certame e presidente do xurado Miguelanxo Prado.

Brais Rodríguez é licenciado en Bellas Artes e foi combinando a súa faceta de debuxante ca de pintor ata que o mundo do cómic o atraiu ao completo. Foi cofundador do fanzine 'Carne Líquida' e un dos autores fixos da revista 'Barsowia'.

NOVELA GRÁFICA EN GALEGO

Cabana de Balieiros de Tokio.

Unha novela gráfica que conta unha historia de intriga ambientada na Costa da Morte, nunha vila dedicada á caza de baleas, en pleno século XIX. Nesta obra atopamos referencias a feitos históricos como o naufraxio do buque Serpent perto do cabo Vilán.

Tokio sorpréndenos con este cómic editado por Demo Editora.

REVISTA DE BANDA DESEÑADA INFANTIL

Recollemos do blogue de Kiko sa Silva
"Fiz, unha revista para iniciar aos nenos no cómic, aproveitando o éxito e a estrutura de Retranca. Poderase ver no Salón de Barcelona e sairá en galego e en español.
Será unha revista bimestral que sairá en quioscos, en galego en Galicia e en español para o resto de España. Un proxecto sen subvencións, outra vez. A revista chámase FIZ, a revista do neno máis porco do mundo. A idea é aproveitar o éxito do personaxe para entrar na casa dos rapaces sen ter que acudir aos personaxes das series de TV. Sei que a experiencia errada de Míster K está recente (Aínda que eu asinaría xa por poder chegar a sacar todos os números que se editaron de ela!!). Pero creo que debemos de tentar recuperar o mercado dos nenos no cómic español, que o temos descoidado, e que quizais a experiencia en quioscos de Retranca axude a atraer novos lectores aos quioscos.
Trátase de facer unha revista pensada para os nenos, politicamente incorrecta, de historietas feitas por autores españois e sobre todo tentando entreter. Cadro de persoal de luxo: Mel, Monteys, Fernando Iglesias (Kohell), Ed Carosia & Diego Arandojo, un relato de Manuel Lourenzo ilustrado por Víctor Rivas, Jali, José Domingo, Alex Fuentes & Busquet, Vergara & Olivares, Jorge García & Sagar e eu mesmo".

NOVIDADES. A partir de oito anos.

Unha de OQO na colección Q.
Unha historia de medo (agora que se achega o Samaín e defuntos) salpresada de humor para tratar o sempre negro tema da morte. Pablo Albo é o autor deste relato no que os zombis se mesturan con personaxes ao estilo do frautista de Hamelín que levaba con el aquelo que molestaba ou con lembranzas de experiencias como as das vacas tolas. O que tal fai unha alimentación inadecuada!
A irreverencia comeza co nome da vila, Matamala, onde teñen lugar os sucesos, para continuar coa escolla dos protagonistas: un grupo de galiñas que á súa vez comeron o millo afectado polo primeiro raio da lúa chea en noite de defuntos; a partir de aí unha historia de zombis imposibles de matar ou morrer, por moitos anacos que fagas dos polos, noite plenas de loucura con polos fragmentarios correndo polos camiños e con eles que tiveron a desdita de comelos á súa vez... Observando a situación os humanos: o dono das mazurcas que as vendeu, o gandeiro que llas dá aos pitos, o empregado da carnicería, o crego, ... e outros.Mikel Mardones, desde as ilustracións, completando o relato e introducindo outras asociacións moi ao caso. como ese Frankestein que semella drogarse, esa aldea que é unha das nosas e case a recoñecemos con nome propio... nunhas imaxes de gran riqueza que non esqueceremos.
O ano que os pitos perderon a cabeza será inesquecible, sen dúbida.

E ... MÁIS

Dous libros, dúas traducións na colección de Arte de FAKTORÍA K. O de Picasso (Guernica) do que xa falamos e este outro de Velázquez, As Meninas. Un cadro que permite moitas miradas, moitas ópticas desde a que miralo.
Como no caso anterior, trátase de obras de Claire D’Harcourt, que combinan equilibradamente texto e imaxe, que analizan detalles artísticos do lenzo, desde a técnica pictórica ata o tratamento da luz ou os planos visuais. Tamén achegan datos sobre o contexto histórico e a biografía do pintor. Coidadas edicións, incluso con superficies barnizadas, que se completan cunha lámina desplegable da obra.
Trátase de entrar no cadro e ir pasando duns a outros personaxes e con eles na época e na sociedade dese tempo, atoparse co autor ou coa parella que se adianta desde o fondo do espello. Non se trata dun retrato ou unha imaxe de grupo posando, senón de recoller unha escea chea de complexidades.

ALGUNHA TRADUCIÓN MÁIS

Rinoceronte, a editora do Morrazo especializada en tradución, entra no campo da novela gráfica ao presentar Persépole de Marjane Satrapi. Desta maneira, completaría a oferta de banda deseñada en galego que está aparecendo da man de Xerais, BDBanda e El Patito Editorial.
Persépole é obra autobiográfica na que esta autora nos conta o seu pasado a partir do ano 1979, cando Marjane ten dez anos e é testemuña dun cambio social e político que pon fin a máis de cincuenta anos de reinado do sha de Persia en Irán e dá paso a unha república islámica.
Deben agradecerse os esforzos pola tradución e a edición de obras actuais e de boa recepción entre o mocidade, e a maneira de facelo é mercándoas para facer posible que estas empresas continúen editando. No caso que nos ocupa, fálase -na nova de prensa- do proxecto de continuar a colección con Palestina e Safe Area Goraz de de Joe Sacco e o clásico que dou nome ao movemento da Novela Gráfica: Contrato con Deus de Will Eisner.

ALGUNHA TRADUCIÓN

Moito hai que agradecer ás editoriais que, ademais de publicar os libros de calidade que se escriben en galego, promova as traducións de libros escritos noutras linguas. Faino Galaxia con moito empeño, e na súa colección Costa Oeste contamos cun bo lote de obras verquidas á nosa lingua. Eles posibilitan que podamos ler o mundo desde nós.

Pois ben, hoxe traemos aquí Tardes con Margueritte de Marie - Sabine Roger, en tradución de María González González. Trátase dun libro que xa conta con película, na que -ademais- interveñan grandes actores e actrices. Será un pracer lelo e vela para aqueles que aínda non o fixestes.

Agora, queremos recoller un anaco que ven moi a conto.

"(...) Pero o caso é que ela estaba seria. Explicoume que a ler se empeza escoitando. Eu pensaría máis ben que se empeza lendo. Pero díxome: "Non, non, Germain, non pense iso!, para conseguir que lles guste a lectura aos pequenos, cómpre lerlles en voz alta". E engadiu que se iso se fai ben, máis adiante, vólvense dependentes, porque é coma uha droga. Despois, segundo van medrando, precisan libros. Resultoume estraño, pero, pensándoo ben, pareceume que non era ningunha parvada. Se me lesen contos sendo un cativo, pode que metese máis a miúdo o nariz nos libros, no canto de facer parvalladas, simplemente por aburrimento."

LIBROS DE ARTE

Un cadro de Picasso, con texto de Claire D´Harcourt (autor de obras como "Los teatros del mundo" ou "Mirar con lupa"), concepto gráfico de Loïc Le Gall e tradución do francés de Pedro A. Almeida, publicado por factoría K.

Guernica é o nome dunha cidade. Pero Guernica xa é algo máis, vai ligada a unha árbore, a un bombardeo e especialmente a un cadro. Deste cadro, trata tamén este libro.

Un libro de museo, para ler e ver, para mirar de maneira demorada e comprender un cadro. Moi ben escollida a obra, con toda a súa complexidade para mostrar e facerse entender. Con todas as axudas necesarias para clarificar o cadro ao completo e cada unha das súas partes.

Di Picasso: "No, la pintura no está hecha para decorar habitaciones; es un instrumento de guerra ofensiva y defensiva contra el enemigo" e, en base a esta explicación, preséntase a obra, unha obra cun nome (o dun pobo bombardeado) e cunha historia (non debía vir a España ata que se instaurara a democracia neste país).

O Guernica quería lembrar para sempre a barbarie da guerra sobre a sociedade civil e quería facelo enfrontando bombas a pinceis.
Utilizando só o branco, o gris e o negro e unha serie de imaxes que se converten en símbolos para expresar o horror, pero tamén a esperanza na bondade de homes e mulleres, e nun futuro mellor.

O libro inclúe un cartel despragable coa obra enteira, a biografía do autor e a explicación do cadro en base a doce detalles do lenzo. Un fermoso libro de arte e para entender a arte e a historia.

Unha de detectives

Novela negra, historia de investigación... unha novela para os máis novos. Nela cóntase o caso dos mortos de Ningures, uns cadáveres con sangue verde.
Porque hai un Todures, un Ningures e un Algures. Uns nomes que din moito e detrás dos que se agachan prexuízos e realidades. Cando os mortos son ningurenses, pode que alguén os considere menos dignos de investigación, pero hai unha inspectora que non se deixa levar polo que lle din e se pon a buscar toda a información necesaria para descubrir que hai detrás deses mortos. Nola ou Manola, co seu gato Lolo no sidecar da moto, vai ser unha nova icona desa literatura negra que tantos adeptos está a atopar. Por outra banda está a familia, a vida persoal... pero xa sabemos o que pasa con estas mulleres que se toman moi en serio o seu traballo ...que o fan ben e conseguen chegar ao miolo do problema.
Unha historia (que pode ter continuidade con novos casos) escrita a dúas mans por Pere Tobaruela e Ledicia Costas con ilustracións de Andrés Meixide, está publicada na colección Punto de Encontro da Editorial Everest.

ANTOLOXÍA POÉTICA

Poemas no faiado. Antologia de poesia lusófona para crianças é o título desta selección de poemas de autores de lingua galega ou portuguesa, na que se ao lado dos poemas galegos atopamos os portugueses, brasileiros, angolanos, de San Tomé, Cabo Verde, Guinea Bissao, Timor Leste ou Mozambique. Versos da lusofonía para moverse á beira desa música que tamén anda a darse a man.
A recompilación está realizada por Gemma Fernández e José Serén e publicado por Através Editora.
Explícase, na presentación editorial, que en Galicia o faiado é ese local onde se arromban as cousas menos cotiás e que sempre agacha un monte de tesouros. Eses tesouros son os poemas para pequenos e pequenas que nacen da tradición popular ou das mans dos autores e autores que os escribiron ao longo do tempo.
Os poemas aparecen distribuídos en dous grandes apartados "Prateira de baixo", para os máis pequenos, que inclúe "A caixa dos espellos", "A caixa dos sons", "A caixa dos círculos", A caixa dos cadeados", "A caixa dos xogos", "A caixa do sono" e "A caixa das cores"; o segundo apartado "Prateira de Cima", para lectores máis expertos, recolle "A caixa das historias", "A caixa das fotografías", "A caixa das chamadas", "A caixa das reflexións" e "A caixa dos libros". Uns orixinais títulos para agrupar poemas baseados na rima e nas repeticións, nos paralelismo e na estrutura, en series,...
En normativa lusista, tamén para que a rapazada sexa consciente de que pode entendela e entenderse co ámbito lusófono.

COLECCIÓN DE AUDIOLIBROS

A editorial Galaxia abre unha nova colección de Audiolibros.
Audiocontos é o seu nome e dentro dela aparecen títulos clásicos como Os tres osos, (adaptación de Xesús Carballo Soliño e ilustracións de David Soler), A casiña de chocolate (con adaptación de Ánxela Gracián e ilustracións de Antonio Seijas) ou Branca de Neve e os sete ananos (con adaptación de Ánxela Gracián e ilustracións de Ánxeles Ferrer.
Trátase duns contos de tapa dura, acompañados dun CD.

NOVIDADES

Tucho Despistes é o primeiro libro -do que temos noticia- de Ana Santiso.
Ela dedícase á ilustración e -certamente- está traballando moito. Pena que no seu blogue non se recollan os libros ilustrados e resulte pouco doado poder citalos. Entre outros, Cormarín de Xoan Babarro, Xan o das Fabas Máxicas, Os Poderes máxicos de Aitema de Concha Blanco, Alicia no País das Maravillas ou Filiberto e Sofonisba de Xavier Seoane.
Nesta ocasión, a obra é enteiramente súa, letra e debuxo; pensada para os máis pequenos e editada na colección Merliño.
Imaxes interesantes para un texto no que se fala acerca de ... "Tucho Despistes sempre anda despistado, fai os recados mal, perde as cousas e non sabe onde as deixa...A súa nai enfádase cada vez que se confunde e a el dálle medo, pero tamén rabia e pena. Coa axuda do peixe Pirucho, da Monstra Pena, da Monstra Rabia e do Monstro Medo, todo cambiará." (Da presentació editorial)

AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ Premio Iberoamericano de Literatura Infantil

Parabéns para Agustín e para toda a literatura galega!
Onte, fíxose público o fallo do xurado polo que o autor de O único que queda é o amor resultou ganador da VII convocatoria do Premio Iberoamericano S.M. de Literatura Infantil, que organiza esta editorial e conta cunha dotación de 30.000 dólares.
Anteriormente entregaraselle a Juan Farias e a Monserrat del Amo, á colombiana Gloria Cecilia Díaz, ao brasileiro Bartolomeu Campos de Queirós e ás arxentinas María Teresa Andruetto e Laura Devetach. Farias foi quen estreou o galardón e daquela estivera presente o noso mundo a través das súas palabras en castelán, pero agora, é Fernández Paz quen leva o galego ao palmarés. Neira Vilas, neste ano en que se cumpren os cincuenta de Memorias dun neno labrego, responde aos recoñecementos a esta obra dicindo que as acepta encantado porque o son a unha lingua, a galega.
Neste caso, é a primeira vez que obtén este premio un autor que escribe nunha lingua minorizada.

Como no caso de Juan Farias, foi GALIX (Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil) e a OEPLI (Organización Española para el Libro Infantil) quen realizou a proposta.

Anunciando próximas Letras: VALENTÍN PAZ ANDRADE

Galicia como tarea foi o título dunha das obras de Valentín Paz Andrade, a quen se homenaxeará o próximo 17 de maio, por iniciativa da RAG. Galicia como tarea, pode ser a mellor maneira de definir a traxectoria deste intelectual do que a nivel humano sempre se cita o seu papel na defensa e axuda aos perdedores da guerra civil.

Un home polifacético que escribiu poesía (formando parte da Xeración de 1925, con obras como Soldado da morte de 1921; Pranto matricial de 1954 con ilustracións de Seoane, Colmeiro, Maside e Souto na que evoca a morte de Castelao e que foi reeditada en 1975 en cinco linguas; Sementeira do vento de1968, Cen chaves de sombra de 1979 con limiar de Lorenzo Varela e ilustracións de Laxeiro; e Cartafol de homenaxe a Ramón Otero Pedrayo de1985 que podemos ler directamente no enlace; e ensaios (literarios, históricos e económicos). De oficio avogado, impulsou o grupo industrial Pescanova, técnico da FAO, organizador de parladoiros (con intelectuais e artistas como Carlos Maside, Laxeiro, Prego de Oliver, F. Fernández del Riego ou os irmáns Álvarez Blázquez), militante do partido galeguista que formou parte da Xunta Democrática, promotor e director de xornais como Galicia e revistas como Industrias Pesqueras. Unha boa escolla, de novo, por parte da Real Academia.

Seguro que desde as aulas e as bibliotecas saberemos dotalo, de novo, de todo o seu contido.

ANO LOIS PEREIRO

Hai un conto no que se repite, unha e outra vez, ¡Que sorte tivemos con (menganito)! e vennos á mente cando facemos reconto do ano das Letras dedicadas a Lois Pereiro.
¡Que sorte tivemos con Lois! e, sobre todo, que sorte temos co profesorado que soubo buscarlle a este poeta de vangarda e subversión o contido e o valor que se precisaba para traballalo.
Agora, o ano vai na etapa final; estes son os momentos nos que lembrar que continúa presente, que as Letras non se acaban o 17 de maio e os poetas non rematan co ano, nin o ano ten a súa fin ata o 31 de decembro.
Alguén escribiu..."o ano que descubrimos o Lois Pereiro" e parécenos que o título é perfecto para moitos de nós e para felicitar á Real Academia Galega polo acertado da súa elección.
Nestes últimos meses, foron aparecendo novos materiais para seguir dándolle voltas e este será un tempo adecuado para telos en conta.
Falamos, por exemplo, de Que lle podo ofrecer a quen me intente? (magnífico título!), de Modesta proposición e outros ensaios e, especialmente, de Lois Pereiro. Breve encontro. Un achegamento comiqueiro á biografía e á obra do poeta de Jacobo Fernández Serrano. Unha novela gráfica en branco e negro, unha obra da que Manolo Rivas dixo "Non trata de condecorar a Lois nin de poñelo nun pedestal. Trata de facelo reexistir, de andar por aquí de novo."

LIBROS NECESARIOS

Edicións Positivas, unha empresa que tivemos moi presente este curso por ser a primeira editora dos textos de Lois Pereiro, e volve a ser primicia pola publicación desta obra, Os fillos do vento, unha escolma de contos tradicionais romanís realizado polo Colectivo Onofre Sabaté.
Recollemos da presentación editorial:
"Esta escolla só tenta mostrar o talento de contadores do pobo xitano, e a súa intensa e variada literatura oral, espallada polas máis diversas culturas e por múltiples territorios. E hai certos contos que se poderían incluír no patrimonio oral de moitos outros pobos, sendo o exemplo máis claro O barqueiro xitano. Porque hai un fondo común de moitas narrativas e porque o pobo xitano sempre libou de todas as culturas. A escolma desta edición ten como protagonista case sempre ao pobo xitano, e a súa historia, a perfección e superioridade da raza, a intolerancia da que son vítimas, as profesións, a música, a antipatía polo traballo e o parezo pola liberdade ou o antimilitarismo, a hospitalidade..."
Podemos acceder a máis información no blogue da biblioteca do IES de Catabois e tamén no desaparecido xornal Galicia Hoxe.

NOVAS DE LIBRO

Libros e autores de aniversario.
O 1 de setembro, 32 aniversario da morte de Celso Emilio Ferreiro, foi noticia este autor ao poñerlle o seu nome á rúa onde viviu en Venezuela.
O próximo ano, 2012, conmemorarase o centenario do seu nacemento: o 6 de xaneiro.
Por estas razóns e, especialmente a calidade da obra, traemos de novo a estas páxinas a escolma poética deste autor, seleccionada por Ramón Nicolás e ilustrada por Baldo Ramos, o pintor de tintas e calígrafo poeta, dous homes de Celanova a mirarse a través do tempo. O libro, forma parte da colección Trece Lúas.
Esta será unha boa ocasión para volver á obra deste autor de títulos tan significativos como Onde o mundo se chama Celanova, Viaxe ao país dos ananos, O soño sulagado, Cimenterio privado, Terra de ningures ou Longa noite de pedra, que dou nome a toda unha época.E tamén unha desculpa para lembrar coleccións como Alba y Mayo de Ediciones de la Torre, que tanto teñen feito pola poesía para os nenos e nenas. Libros a resgardar a pesar de que o seu traxe xa non se sexa moda, pero segue feito coas mellores telas, libros a coidar nos expurgos cando alguén pretende dalos de baixa simplemente porque a súa presentación non resulte atraínte.

Fábulas con segunda parte

Historias de Mestre Raposo 2, un cómic de Bruno Heitz, traducido do francés por David Gippini e publicado or Kalandraka.
De novo, atopamos ao personaxe principal, ese raposo astuto e disposto a todo para salvarse da xustiza do rei, pero tamén con ansias de revancha e vinganza. Así como non pode haber máis rei que o león -pois para iso leva unha melena que o fai destacar entre toda a fauna- non podería haber un raposo que non coma "bicherío" e aí xorde a gran dúbida: pódese castigar a un animal por facer aquilo que está na súa constitución e instinto? E que pasa co home ao que o raposo representa nesa fábula?
Di o raposo que o león tampouco vive só de herba e pregúntalle a compañeira “pero non é iso o que fan os raposos?” Todo un dilema que pode resolverse indo ver o papa e Roma para que lle limpe os pecados; de novo o sarcasmo presentándose coma un machadazo.
A seguir as historias que acontecen entre a corte do rei e o camiño do raposo. El , o raposo, é un pai de familia que se vai facéndolle recomendacións á muller coma que protexa os fillos dos baróns e os condes que roldan sempre. Todas son burlas artelladas polo mestre, enganando a todos os que pretendían enganalo coma o gato ou o home, pero tamén ao inocentes oso e lobo. Ao final, como nos vellos contos, o rei enferma e será o raposo quen consiga sandalo grazas á medicina que lle rouba a un médico e coa vinganza engadida duns pelos do lobo e do gato, así, o raposo non só conseguirá o favor do rei senón tamén a metade das súas terras, que lle ofrece nun momento de desesperación.
O enseño é o protagonista destas historias de Le Roman de Renart, unha das obras máis antigas da literatura francesa (séculos XII e XIII) redactada en verso coa intención de parodiar a épica e a novela cortesá da época, segundo senos explica na presentación editorial.
Unha volta pola tradición, polas fábulas de sempre que, tamén hoxe, continúan de actualidade.

LIBROS PARA PERSOAS MIÚDAS

O segundo dos libros de cartón duro (que está a publicar factoría K)) é da autoría dunha mestra moi querida, Ana Mª Fernández – Abascal; unha muller de biblioteca escolar e apoio á lectura. Agora que os seus días son longos e libres de horario, esperamos que continúe achegando obras para nenos e nenas, co bo facer que a caracteriza.
O señor don Nicanor é un texto rimado e de estrutura circular. Unha historia encadeada cunha fórmula que se repite con pequenas variacións, para volver ao principio, alí onde as cousas comezaron e han de rematar. O libro que fala dun libro dentro do que hai outro libro e dentro deste outro no que se fala, de novo, do primeiro deles. O libro dentro do libro; os libros que falan de libros.
A mensaxe -porque a ten- valorando a lectura, afirmando o poder do libro cando a televisión só ofrece historias sen interese … daquela, en lugar de permanecer fronte a ela tragando o alimento dos cerebros planos o señor Nicanor, o lagarto Coleón ou o ratiño Fociñón collen un libro decontado para non aburrirse e manter o cabeciña en funcionamento. As ilustracións de Flavio Morais, no seu estilo no que conviven o pop coa estética fondamente popular coas raíces en Brasil; bebendo das fontes da tradición, do traballo de gravado en madeira que tanta divulgación tivo nos anos setenta e oitenta, xogando con fondos de cores fortes aínda que esvaídas por algo que semella o paso do tempo ou o descoido do destinguido; imaxes que nos remiten a outros tempos e lugares distantes, ao surrealismo e ao expresionismo máis eficaz. Xa coñecido entre nós, por Só un segundo, Flavio Morais retoma a relación co selo Kalandraka, para ilustrar esta historia.
Porque os telespectadores teñen criterio e opinan se unha película é boa ou mala, e porque o señor Nicanor nos chisca un ollo cómplice, acompañándonos nesa aventura que se chama libro e lectura.

Comeza Factoría K cunha colección de libros duros para prelectores e primeiros lectores. Libros con cantos redondeados, de doado uso nas mans dos máis pequenos da casa; cartón a proba de dediños gordechos e pouco mañosos.
ARTUR cunhas magníficas ilustracións de Marc Taeger que acompañan a historia do pequeno pito na aventura do nacemento e primeiras experiencias. Cuns trazos mínimos pero de gran expresividade vainos mostrando o pito dentro do ovo e os esforzos por rachar a casca e saír dun habitáculo que xa lle resulta incómodo, a sorpresa ante a grandeza do mundo e a súa frialdade, o descubrimento da soedade e a saudade. Tamén descubriu que o que, ás veces, nos dá medo pode acabar resultando moi grato, como ese primeiro sono nas alas de mamá galiña. Uns marabillosos resultados, tamén no deseño da páxina e na súa ocupación, nos pequenos textos e esquemáticos debuxos de fortes cores sobre fondo branco. Só nos preguntamos se terá continuidade…
Tanto Oli, autor de historias como Once damas atrevidas e O pirata pata de lata, como Marc Taeger ilustrador de A verdadeira historia de Carapuchiña, Aquiles o puntito, Tic – tac e Garavanciño, son creadores moi recoñecidos polo lectorado infantil e mediadores.

LIBROS PARA A SOLIDARIEDADE

Hai libros solidarios polo tema que tratan ou porque os beneficios da súa venda será, para fins solidarios. Dentro destes últimos casos, podemos atopar iniciativas como esta, á que se fai referencia na entrada.

Recollemos a nova directamente desde a páxina oficial da ONG:
"Implicadas/os No Desenvolvemento pon á venda libros da súa biblioteca para recadar fondos para o Proxecto de Erradicación do Infanticidio Feminino en Salem (India)
A maioría dos títulos, escritos ou traducidos en galego, están sen estrear e ofrécense á metade do prezo de mercado.
Dentro das iniciativas que Implicadas/os No Desenvolvemento está levando a cabo para financiar o Proxecto de Erradicación do Infanticidio Feminino en Salem (India) inclúese esta nova acción que consiste en ofrecer ao público en xeral obras da súa biblioteca a prezos reducidos. Os títulos, escritos ou traducidos en galego, están en estado seminovo ou sen estrear e as persoas interesadas pódenos mercar a 5 euros/exemplar.
As obras á venda son:
TÍTULO AUTOR/A EDITORIAL ANO DE PUBLICACIÓN UNIDADES DISPOÑIBLES PREZO
A Cabeza de Medusa Marilar Aleixandre Xerais 2008 7 5 €
A crise irreductible Alberte Momán Lulu.com 2009 2 5 €
A filla do filósofo Elena Poniatowska Galaxia 2009 7 5 €
A neve e a cadeira Xosé Miranda Nigra 1995 1 5 €
Ancho mar de argazo Jean Rhys Xerais 2007 4 5 €
Así nacen as baleas Anxos Sumai Galaxia 2007 3 5 €
Calella sen saída Víctor Omgbá Galaxia 2001 4 5 €
Cerco de ferro Daría Xohán Cabana Nigra 1995 2 5 €
Como se non existise Slavenka Drakulic Xerais 2005 4 5 €
Ningúen está só VV.AA. Amnistía Internacional Tristram 2001 1 5 €
O club da calceta María Reimóndez Xerais 2006 4 5 €
O concertista de paxaros Josep-Francesc Delgado Tambre 2006 4 5 €
O paxado do mel Adolfo Caamaño Xerais 2006 5 5 €
Pirata María Reimóndez Xerais 2009 9 5 €
Se algún día esta muller morta Miguel Sande Galaxia 2006 3 5 €
Silencio Francisco Alonso Nigra 1995 2 5 €
Smara Paula Carballeira Kalandraka 2006 3 5 €
Tres mulleres galegas de armas tomar Guillermina Domínguez Touriño, Felicia Estévez Salazar Baia Edicións 2009 6 5 €
Un escuro rumor tralo silencio Isidro Novo Sotelo Blanco 2005 5 5 €
Vestio Xosé Miranda Nigra 1995 2 5 €
A voda Carson McCullers Xerais 1946 3 5 €
Usha María Reimóndez Xerais 2006 4 5 €
Se estás interesada/o en mercar algunha destas obras podes visitar o noso local situado en Avenida das Camelias, 49 interior - 36211 Vigo (Pontevedra) ou contactar con nós a través das seguintes canles: 886 111 911 – 606 315 071 ou info@implicadas.com."
Máis información do proxecto de Erradicación do Infanticidio Femininio en Salem (India) na páxina http://200implicadas.com/

Branco sobre negro

O souto escuro e perigoso de Miguel Vázquez Freire, ilustrado por Xosé Tomás en branco sobre negro, está publicado na colección Merliño de Xerais.
Trátase dunha peza especial, dirixida aos máis pequenos e que nos trae vellas evocacións tanto polo lado textual como plástico; o propio título nos sitúa nese mundo de referencias.
"Este era un souto moi grande,
moi escuro e moi PERIGOSO.
Neste souto vivía un LOBO moi grande,
moi negro e moi moi PERIGOSO.
(O lobo fai ¡¡AAUUUUUUHH!!!)
O lobo faise presente, coma nos versos de Novoneyra: "O lobo! Os ollos o lombo do lobo!". Pero nese souto non só está o lobo meténdonos medo, tamén anda por aí o oso (e continúa o fonosimbolismo).
Gústanos, especialmente, que as palabras maiúsculas sexan esenciais no conto (aquelas que teñen que ver co significado), o xogo de onomatopeas e repeticións, a adxectivación absolutamente exemplar, os aumentativos e superlativos que nos conducen a un terror ... que non é tal, porque fronte a lobo e oso hai un animaliño tan inocente coma o coello que non lles ten un chisco de medo e que ata semella darnos un consello final, unha moralexa, mentres segue a triscar na súa cenoria.
As ilustracións de X. Tomás teñen ese ar de xiz sobre encerado e de ar de familia que nos remite a outras, nunha especie de homenaxe silencioso.
Unha fábula para contar e tamén para ler con aqueles que comezan a recoñecer palabras, para xogar a avanzar e adiviñar a historia. Pero, o libro tamén permitirá que os que xa saben ler poidan recoñecer algunha errata.

Premios á literatura dramática para á infancia

Os reloxos preguiceiros de Néboa, de Xavier Lama resultou ganadora do V Premio Manuel María de Literatura Dramática Infantil 2010.
Aparece, agora, publicada por Xerais dentro da súa colección Biblioteca Dramática Galega, ilustrada por Xosé Tomás que lle achega unha carga de intensidade plástica á historia.
A presentación editorial resume así o argumento:
"Na cidade de Néboa vívese unha aparente rebelión de todos os reloxos, que deixan de contar o tempo. A alcaldesa Sabela Depresa e centos dos seus concidadáns teñen pesadelos cos reloxos, con moreas de reloxos que se lles aparecen nas noites invernais, mentres dormen, reivindicando a súa galbana ou a súa rebeldía. O Superreloxeiro Experto no Cómputo do Tempo Todo, don Cuco Campá, é o encargado de todo o sistema que mide o tempo en Néboa e ten un trato especial cos seus reloxos parlantes. A través del comezamos a intuír todo un mundo de misterios e segredos marabillosos. A detective Lupita Grande e o doutor Hipócrates Verruga contribuirán a desvelar que alguén está manipulando os reloxos co fin de impedirlles contar o tempo. Detrás desa situación albíscase un boicot de grandes dimensións sobre o que converxen moitos misterios. A partir de aí van xurdindo personaxes, digamos… especiais, ou mellor sería dicir moi especiais. É o caso do cociñeiro chinés Chung Pataching, ou do propietario do pazo señorial de Néboa, o tricentenario don Baldomero Ninsesabe, que axudarán a desentoldar claves aparentemente incomprensibles."
Un entretemento artellado arredor dunha boa idea, que pasaría se todos os reloxios se pararan? Será que alguén pode roubar o tempo xogando cos instrumentos que o miden?

MÁIS "LECTURA FÁCIL"

Da presentación editorial...
KALANDRAKA e BATA (Baión Asociación de Tratamento do Autismo, con sé en Vilanova) crearon unha nova liña na súa colección de libros de fácil lectura, dirixida a persoas con necesidades educativas especiais. “Nicolás va de compras” e “Nicolás cocina sin fuego”, que levan o selo Makakiños día a día e están ilustrados pola artista pontevedresa Alicia Suárez, son materiais complementarios -de coñecemento e experimentación- que axudarán no desenvolvemento da súa autonomía persoal e da súa intercomunicación co contorno ás persoas con Autismo, Disfasia, Síndrome de Down e outras discapacidades intelectuais.
Con Makakiños día a día preténdese dar un salto cualitativo, proporcionándolles aos seus usuarios un material de gran valor informativo para uso cotiá, que lles resulte útil á hora de realizar por si mesmos accións tan habituais e necesarias como cociñar ou mercar. Como principal novidade con respecto aos anteriores álbums de Makakiños, as páxinas están encadernadas en espiral para facilitar o manexo dos libros, que inclúen pegatinas -a modo de diccionario mímico- para que poidan amosarllas aos seus interlocutores.
Os textos adaptáronse ao sistema de Símbolos Pictográficos para a Comunicación (SPC) desenvolvido por Roxana Mayer Johnson, que incorpora diferentes cores asociadas ás distintas categorías de palabras: amarelo para designar ás persoas; verde para os verbos; azul para os termos descriptivos; laranxa para os sustantivos que non pertencen a outras categorías; rosa para identificar palabras referidas a actuacións sociais; branco para artigos, cores, conxuncións, preposicións, adverbios.
Antes da existencia de Makakiños, os expertos de BATA elaboraban artesanalmente o seu propio material de apoio, a base de símbolos debuxados, fotografías recurtadas e outros elementos que compoñían a modo de ‘collage’ sobre papel.

Libros de "Lectura fácil"

De vez en cando temos que volver os ollos e buscar materiais que resulten doados de ler por rapaces e rapazas con necesidades especiais.

Ben é certo que, nos últimos tempos, moito se fala do papel dos álbumes como facilitadores ao combinando a lectura de texto coa de imaxe. Debemos telos moi en conta para analizar cales son os que teñen un contido suficientemente claro e atractivo, coa calidade que pedimos e os niveis de lectura que buscamos.

Pero ademais, temos que estar atentas a aquelas propostas de lectura fácil como aquelas das que nos informa a propia asociación que leva este nome: Associació lectura Fàcil, con sede en Barcelona e que informa da publicación deste tipo de libros pola editorial Almadraba dentro da colección Kalafate. Trátase de libros en catalán, catalán e algo -tamén- en galego. Nesta lingua conta coas versión de tres clásicos xuvenís: A pantasma de Canterville, A volta co mundo an 80 días e Robinson Crusoe. Deberíamos contar con eles nas bibliotecas escolares para que aqueles que teñan dificultade para acceder aos orixinais poidan facelo a través destas obras facilitadoras.