Restaurante Farruco de Chus Pereiro, a quen lembramos por aquela outra peza teatral ¡Mamasiña que medo!.
Chus, ademais de escritora é unha profesora á que lle gusta facer teatro co seu alumnado, e iso nótase. Cando les as súas obras imaxinas o ben que o pasan os pequenos e as pequenas traballándoas / xogándoas.
Neste caso, sitúanos nun restaurante. Unha parella acude a celebrar o seu aniversario e o rei a comer. Uns piden con medo -atentos ao prezo- mentres o outro se deixa aconsellar, pero aínda así xantar vaille resultar pouco doado, pois os alimentos están vivos e pouco dispostos a deixarse engulir ou manipular.
Unhas rimas que nos enchen de ledicia, uns personaxes ben definidos e con ganas de troula, unha obra para ler e representar.
Xan López Domínguez dálle moi ben o contrapunto cunhas ilustracións para non esquecer. Un traballo feito con ganas e sen avaricia. Pasen e vexan...!
Tal como pasara co Ramón Lamote de Paco Martín, que existía e podía viaxar a Lugo, restaurantes Farrucos hai varios espallados polo mundo, miremos nesa enciclopedia aberta que é internet e viaxemos desde Betanzos a Barcelona, de comedor en comedor...