PREMIO EDEBÉ

Meu irmán o xenio, foi premio Edebé de literatura infantil, e agora aparece publicado en galego, con tradución de Ricardo Fernández Sabín e ilustracións de Jordi Sampere, na colección Tucán de Rodeira. O autor, Rodrigo Muñoz Avia, xa contaba con outro premio Edebé coa obra Os perfectos, e ademais de escribir tamén para adultos e realizar guións de cine ten publicados diferentes escritos sobre os pintores Lucio Muñoz e Amalia Avia, seus pais. Lemos o comezo: “O mundo divídese en dous tipos de persoas: os xenios e os demais. Iso é o que di a miña nai. Entre os xenios, está o meu irmán. Entre os demais, estou eu. Claro que a miña nai non o di así, pero eu ben sei que o pensa. Chámome Lola, teño dez anos e gústame o fútbol. Cando xogo, o que máis me gusta é poñerme diante do que leva o balón para impedirlle que chegue á nosa portaría. Encántame tirarme ao balón, roubarllo, erguerme, saír coma un lóstrego e pasarllo a calquera dos nosos dianteiros ou, se teño ocasión, tirar desde lonxe, como fixen o día que lle metín un gol aos do SEK cun fungueirazo. Estou no equipo de fútbol do meu colexio. Son a única nena que xoga neste equipo e tamén a única nena que compite na liga interescolar da zona noroeste da miña cidade.”

PREMIO LAZARILLO

Dióxenes, o Premio Lazarillo 2008, de Pablo Albo, acaba de ser traducido ao galego por Carlos Acevedo e publicado na colección 7 leguas de Kalandraka. As ilustracións de Pablo Auladell colaboran na creación dun mundo paralelo. As traducións de libros de éxito, son un apoio á normalización da lingua que deberíamos ter en conta. Esta obra, trata dunha maneira moi especial, o síndrome que leva o seu nome a través dos relatos que un neno ao que recoñecemos pola imaxe, nos conta acerca do que colecciona el e o resto dos membros da súa familia. Aí vai un deles: “Ao final, o barco trouxérono para o cuarto, con tripulación pasaxeiros e todo. Avulta, pero non molesta. Só molesta un pouco os domingos pola noite, porque é a cea do capitán e non para o algareo e a orquestra de piano. Violín e bombardino. Gustaríame atopar o barco para llo ofrecer ao meu tío. Pero non dou co navío. Tanta trangallada como hai. Sei que ha de estar preto da fiestra porque nas noites de lúa chea se oen os bicos dos namorados na cuberta.”

CLÁSICOS

Agora, que é tempo de figos, non virá mal falar de espantallos e lembrar aquel Espantallo amigo de Neira Vilas que se está a reeditar, de novo, cunhas ilustracións de Xaquín Marín. Dous clásicos.

O texto, tráenos á actualidade unha historia de amizade: aquel espantallo que o amo fixera para que os paxaros non comeran a froita que decide facerse amigo de todos (dos paxaros que virán a pousarse nel sen comer, do can ao que compromete a non ladrar por ladrar, do grilo ou do gato) pero non só iso, senón que consegue que se estableza unha relación de amizade entre eles. Ademais das ansias de amizsade, o espantallo ten o desexo de moverse, de ver mundo... e todos eles lle axudarán a logralo e voar coa axuda dun vento. Amizade e solidariedade cando el mesmo decide que os nenos que viven preto e nada teñen poidan quedarse coa súa roupa e comer os froitos dos que está feito, aínda que nesas el deixe de ser.

Neira Vilas permanente, un clásico. E ao seu lado, acompañándoo con todas as consecuencias, outro clásico, Xaquín Marín que introduce personaxes e capítulos co seu estilo propio, que ilustra a historia como sempre fai, introducindo esa plástica case pétrea que o caracteriza e nos caracteriza. Grazas a ambos e a Galaxia por manter viva a tradición.

A LITERATURA ... NORMALIZANDO

O feito de que o último libro de Cornelia Funke sexa editado en galego á vez que no resto das linguas (nun lanzamento a nivel internacional) é unha acción normalizadora, sen dúbida. Algo semellante sucedeu cando saiu á luz o último premio nacional de narrativa Bilbao - Nova York - Bilbao de Kirmen Uribe.

Traducido por Mª Xesús Bello Rivas, así aparece a presentación editorial de Reckless. Carne de pedra. "Jacob Reckless cometeu un erro: despois de moitos anos de precaución, seu irmán Will cruzou o espello e foi tras el... a un mundo no que os contos máis tenebrosos se volven realidade e no que a maldición dunha fada sementa carne de pedra. Ese mundo foi fuxida e fogar para Jacob durante moitos anos e nel andou por fragas e outeiros na busca de obxetos máxicos para reis e emperadores. Pero cando a pel de Will se transforma en xade, Jacob marcha na procura dunha única cousa: a menciña que salve a seu irmán."

Cando as editoras cumpren a súa función, só fai falla que o resto dos elos da cadea asuman a que lles coresponde.

A CASIÑA AZUL

A casiña azul é unha novela, dirixida a un lectorado a partir dos 12 anos, escrita por Sandra Comino, ilustrada por Jorge Magutis e traducida por Ánxela Gracián. Nestes días, sae unha segunda edición, na colaección Árbore de Galaxia. Un libro onde a historia e a Historia se pisan os pés e vemos o doado que ir marcha atrás e situar aos nosos avós nun tempo do que só pouco sabemos se non é polos libros. Unha historia situada nun lugar onde viviron indíxenas, a onde chegaron outros homes, brancos, que arrasaron o antigo poboado, e outros, posteriormente, que se apousentaron nas terras a compartir, aínda que as vellas feridas impediron que a amor fora posible. Porque de amor trata a obra, de amores que semellaban imposibles e de amores que se farán reais, de amores de vellos e amores de nenos, todos amores. E tamén trata de nenas tristes, que sofren maltrato e desamor, que lembran a todas as que ao longo da literatura nos fixeron chorar cando elas choraban... "(...)Pero Cintia choraba máis e máis. E facíao coma se un exército de madrastas lle prohibise tomar xeados. Ou coma cando María, a muller do seu pai, non lle permitía ler polas noites. Choraba coma Cinsenta cando non podía ir ao baile. Coma Brancaneves cando no bosque tiña medo da escuridade. Coma Hänsel e Gretel cando foron abandonados. Coma cando o parruliño feo se sentía feo. Coma Alicia, coma... Choraba coma cando o seu pai mallaba nela, porque o pai de Cintia, cando estaba nervioso, algo que sucedía con frecuencia, mallaba nela. (...)"

CONTOS PARA NENOS...

Contos para nenos que dormen deseguida de Pinto & Chinto, no estilo das Minimaladas e Novas minimaladas. Pequenas historias, minúsculos textos nos que se concentra todo un relato adobado con humor.

Unha mostra:

"O neno que imaxinaba

Aquel neno era o único neno na aldea, non había ningún outro neno con quen xogar, así que aquel neno creou un amigo imaxinario. Como aquel neno e o seu amigo imaxinario non tiñan xoguetes, aquel neno creou unha bicicleta imaxinaria, e unha pelota imaxinaria, e un imaxinario cabalo de cartón.

O inverno estaba sendo moi duro na aldea, e os pais daquel neno non o deixaban saír fóra. Entón aquel neno imaxinou que era verán, e imaxinou que el e máis o seu amigo imaxinario saían fóra, e imaxinou que corrían polos campos, e imaxinou que collían froita madura das árbores, e imaxinou que ían bañarse ao río.

E logo aquel neno imaxinou que alguén escribiría esta historia, e que alguén a estaría lendo neste preciso momento."

UNHA NOVA CARAPUCHIÑA

Da man do guionista Martin Powell e do debuxante Víctor Rivas, acaba de aparecer Carapuchiña Vermella en El Patito Editorial.

Unha nova Carapuchiña, coa súa capa vermella, a pasear e cantar polos bosques; esta vez en banda deseñada como acostuma esta editora e con novidades que haberá que observar, pois trátase dunha versión diferente, cunha ambientación distinta e unha historia que responde a outras coordenadas: unha Carapuchiña máis asertiva e liberada nunha historia máis relacionada co misterio.

A por trevos de catro follas!

OS CONTOS DE BERNARDINO

"Os contos de Bernardino" é a colección onde se publica A raposa cor de mel de Bernardino Graña, con ilustracións de Anxo Fariña. Trátase dun conto rimado coas repeticións pertinentes e o saboriño a tradición que tan sabe combinar o autor. Unha raposa queda viúva por mor dunha enchente que leva á súa parella ao outro mundo. E como no conto da ratiña, van pasando pola súa porta, un tras outro, un can grande, un lobo e un oso que seica a queren aconsellar pero ela responde moi disposta que non quere casar con ningún deles. Ao final, peta un raposo que trae un galo para convidala a comer e ela acepta. Seica con ninguén se está tan ben coma cos da casa de cada un. As ilustracións con cores planas e sen demasiado detalle nin nas figuras nin nos fondos; cun ar ao manga que tan ben traballa Fariña.

A igualdade tamén conta

Da biblioteca do CEIP Os Casais de Fene, chéganos o seguinte comentario:

"A igualdade conta" é o nome dunha colección da que se coñecen tres títulos A urna dos desexos, O segredo de Flora e O país dos mandóns. Todos da autoría de Paloma Rodríguez e Cristina Justo, ilustrados pola artista eslovena afincada en galicia Spela Trobec e puclicados pola editorial Embora. No primeiro deles, A urna dos desexos, Clara (chamada así por Clara Campoamor), conta o que é votar, porque hai quen vota e quen non; o que son as diferentes opcións (mediante cores), o que van votar a súa nai e a súa avoa, que significa o sistema democrático e como funciona... Todo isto mostrado dun xeito moi sinxelo, con frases curtas e vocabulario moi fácil; con ilustracións cheas de cor, infantís e alegres.

Seguindo a estela daquela vella e sempre presente "A favor de las niñas" unha nova colección que mira pola igualdade.

ABECEDARIOS

Do A ao Z "O Camiño de Santiago" versificado por Xoán Babarro e Ana Mª Fernández, ilustrado por Luisa Vera y publicado por Everest Galicia.

Esta editorial foi sacando á luz unha serie de abecedarios en torno a diferentes autores: Rosalía de Castro, Neira Vilas, Novoneyra, Ramón Cabanillas...

Agora, aparece este libro con cd interactivo no que atopamos o material impreso cos magníficos poemas desta parella de escritores (creados arredor de cada unha das etapas do Camiño de Santiago e en base a unha letra) e con cada un deles unha pequena información de cada unha das etapas. Acompáñao o cd con actividades pensadas para diferentes niveis de forma que cada un dos xogadores poderá escoller a dificultade á que quere enfrontarse e ir así avanzando polo camiño cara a Compostela.

CONTOS MARABILLOSOS

O Rei Oso Branco e outros contos marabillosos está publicado por Kalandraka na colección Seteleguas. Da autoría do contador Tim Bowley e ilustrado por Óscar Villán é este un libro de contos á vella maneira. Contos de animais e princesas, de seres míticos situados en mundos da fantasía.

Autor e ilustrador chegan a cotas de calidade sorprendentes na creación de espazos que sempre formaron parte da nosa imaxinación pero que agora se reelaboran para nacer de novo...

Unha verdadeira marabilla!