Por fin, se produciu ese cambio cualitativo que moitas agardabamos.
A presenza do libro dirixido á infancia e á xuventude faise presente nunha entrega de premios, acadando unha cotas nunca antes conseguidas.
Era algo que tiña que suceder, porque o contrario sería inxusto e unha maneira de seguir minusvalorándoo.
Cando non se pode negar que a industria editorial galega se mantén grazas aos lectores e lectoras máis novas, que sentido ten seguir ocultando a calidade dos produtos dirixidos a ese tramo de idade?
Cando non se pode negar que a industria editorial galega se mantén grazas aos lectores e lectoras máis novas, que sentido ten seguir ocultando a calidade dos produtos dirixidos a ese tramo de idade?
A contradición é enorme, sobre todo se temos en conta que unha das editoras máis especializadas foi recoñecida co premio do Ministerio á mellor labor editorial.
Pois ben, a noite da edición, otorgou os seus premios de tal maneira que o premio Ánxel Casal ao libro de non ficción foi para Agustín Fernández Paz (un autor de lix) por O rastro que deixamos, O premio Isaac Díaz Pardo ao libro ilustrado foi para a novela gráfica Cartas de inverno, o premio Neira Vilas ao mellor libro infantil e xuvenil foi para O corazón de Xúpiter de Ledicia Costas, o premio Xosefa Vilarelle ao libro educativo foi para a colección Cociña infantil e familiar de Ouvirmos, o premio Xosé Mª Álvarez Blázquez para Fina Casalderrey (unha autora de lix) e o premio Rosalía de Castro á mellor iniciativa editorial foi para OQO films. Incluso o premio Ánxel Casal ao libro de poesía e teatro, así como o Lois Tobío ao libro traducido, recaeron na mesma colección dunha editora que se dirixe maioritariamente ao lector infantil e xuvenil.
Estamos de noraboa!
No hay comentarios:
Publicar un comentario