Trafegando ronseis continúa achegándonos comentarios:
A pesar de que unha araña pode tirar para atrás aos posibles lectores, xa que non é un becho moi querido, o libro, un álbum ilustrado fermosisímo, invita a ser aberto.
Fran Alonso consegue en A araña e mais eu un achegamento delicado ao corpo humano, comparando cada unha das partes dese fermoso corpo infantil a unha froita diferente.
A última páxina "Desapareceu tecendo unha corda de amizade" case me fai esquecer o noxo que lle teño a eses animaliños. Un día alegre, de súpeto, una araña gorda e fea... brincou desde o ceo para aterrar no meu corpo. A descarada, primeiro explorou unha deda do meu pé, avultada coma un kiwi. Logo, subiu aos meus nocellos, rugosos como a pel dunha mandarina.
Un libro de Kalandraka, froito da colaboración entre Fran Alonso e o fotógrafo Manuel G. Vicente ; unha nova aventrua que nos lembra o proxecto anterior A casa da duna publicada por Xerais
No hay comentarios:
Publicar un comentario