Para falar deste libro, quero recoller as palabras dun editor, Ignacio Chao, que segue a exercer o oficio como a arte que é ... para mostrar libros de autor (Ramiro Fonte) e de ilustrador (Jacobo Muñiz), pero tamén libros de editor.
"Á parte das súas virtudes estilísticas e da escolla dos temas (outra vez o diálogo entre tradición e modernidade, unha das marcas da súa obra), valoro nel que sexa un libro non para unha categoría ou unha franxa da infancia, senón verbo dunha categoría da infancia. Tamén, como a súa triloxía narrativa, é un libro de memorias de cativo. O libro do neno que habitaba no corazón do adulto. O primeiro poema, "Xardín do pasatempo" está entre os mellores da súa obra. É unha declaración de intencións e propón o panorama moral de todo o libro: a idea de que a infancia é o espello da identidade de cada un. Pero tamén pola simplicidade do enunciado, pola súa potencia plástica, cunha enumeración de elementos cheos de vida, pola enorme capacidade de evocación e pola axilidade rítmica, que suxire o compás dun paseo real."
No hay comentarios:
Publicar un comentario