Dian Fossey, personaxe literario

Da presentación editorial: "Xiao, un rapaz de dezaseis anos, escribe un traballo sobre xabarís co que gaña un premio convocado polo Zoolóxico de Barcelona. Tal premio consiste nunha estadía de cinco semanas na cerna da selva ruandesa en compaña de Dian Fossey, investigadora famosa polos seus traballos de divulgación e protección dos gorilas de montaña e que moitas coñecemos pola película Gorilas en la niebla. Nesta novela, o seu autor, Pere Tobaruela, combina a conradiana busca dun personaxe fascinante apegado ás raíces dun mundo primitivo —cheo de segredos ancestrais, lendas e coñecementos máxicos— coa desesperada fuxida das mans duns asasinos brutais e abxectos. Na cerna da selva é tamén a historia do encontro entre dúas civilizacións, a moderna Europa fronte á descoñecida África dos pigmeos, nunha redentora procura na que o protagonista descobre cal é a esencia do medo, como se forxa a maldade e a que cheira a morte, vivencias límite que lle cambiarán a súa maneira de afrontar a vida." Un blogue acúdanos a entrar nese mundo.

OUTRA HISTORIA

Ola, ola, la!

Outra historia, neste caso cantada, da autoría de Gloria Sánchez e musicada polo grupo Mamá Cabra. Que pasa cando Mamá Cabra vai camiño da cidade coas cinco cabritiñas? Que se van facendo autónomas e as vai perdendo: unha vai vaise a París a facerse artista, outra namórase e vai á procura da lúa, outra vaise ao mar para aos peixes imitar (e faise presente a rima),... Cando queda soa, Mamá Cabra percorre o mundo e vainas atopando na forma do Peixe Cabra no mar, a Cabra Montesa no bosque, a Cabriola actuando, unha Cabra Pirata... Camiños de ir e volver para as fillas perder e atopar, libro con conto e ilustracións de Kristina Sabaite e CD de Mamá Cabra dentro da campaña Bocaberta. Para non perdela!!!!!

Unha historia de porcos. Outra.

Florentino, o príncipe Quino de Gloria Sánchez, con ilustracións de Xan López Domínguez, publicado na colección Merlín (de pasta dura). A historia dun reino habitado por corrichos, situado na porcallada máis absoluta e decorado con inmundicia. Alí, sucedeulle algo á familia real que -pasado o tempo- se faría máis habitual: saíulle un fillo -que había de ser sucesor- con hábitos e maneiras pouco axeitadas á ocasión; neste caso o príncipe era educado e limpiño. Cando o desterran (que a iso chegaron) pasou algo digno de contar e ler...

Polo tanto estamos ante unha historia inesperada cos seus acenos ao lado máis escuro e risoño da infancia. As ilustracións de López Domínguez no estilo habitual achegan un imaxinario propio entre o relato da autora e a súa maneira de pensar en porcos e mundos de historia.

As historias da avoa Catarina

As historias da avoa Catarina con texto de Iñaki Zubildia e ilustracións de Estíbuliz Jalón, está publicado por Factoría K. Foi premio álbum iustrado en euskaro.

Unha vella cigarra relata as historias que lle contou a súa avoa. A das xoaniñas que teñen as ás de cor roxo por comer moitos amorodos, a da bolboreta que tendo as ás de cor cincenta un día no que se pousa nunhas flores e se pon a chorar tíntase cos pétalos quedando de diferentes cores... mentres tanto o patilongo pregunta por que non conta a súa historia. Ao final ten historia porque come algo verde que resulta ser un resorte co cal comeza a saltar, gana os Xogos Olímpicos de Salto, e así todos os seus ata que xa non coñecerán como patilongo senón como saltón, e Catarina xa poderá contar a súa historia, unha e outra vez, ata chegar a nós.

Moi interesantes tamén as ilustracións.

LUCAS E O OSO

Lucas e o oso, con textos de José Campanari e ilustracións de Kristina Andrés, é un álbum para primeiros lectores. Lucas semella vivir nun mundo de soño (que pode lembrar o de Max). Lucas e o seu amigo oso de peluche, durmen na mesma cama e soñan paseos pola selva, aventuras nun e outro lugar no que sempre acaban mollados; eles queren atrapar ao monstro da xerra de auga que cada noite lles molla a cama... mil aventuras, soñadas ou vividas, nas que sempre acaban molladiños. Isa é a súa derrota. Todo lle vale a Lucas para non asumir que mexou na cama, e todos están dispostos a crer as súas razóns desde o amigo oso ata os pais, aos que tamén lles preocupa que mañá é o primeiro día de clase.

COAS MANS BALEIRAS

Coas mans baleiras de Ana Tortosa & Cecilia Varela. Colección O (Primeiros lectores) de OQO. Seguimos a Marta mentras se prepara para ir ao aniversario de Mario e busca algo (polo camiño) con que agasallalo, ao tempo que vai desbotando: “-E se lle levo auga do mar? -Non, iso xa o ten, porque o mar está nos seus ollos.” Todo está nel, por iso chega á casa de Mario sen nada, coas mans baleiras “-Parabéns...! Non puiden traerche ningún regalo porque... –Como que non me trouxeches nada? Alba, para min o mellor regalo ... es ti!” Daquela descubrimos que Mario é un vello, pode ser o avó ou calquera outro. Todo nun ambiente moi mariñeiro, desde o camiño, ata a casa, os retratos que nela aparecen e a roupa deles. Moi pouco texto, de forma que o pouco que aparece, adquire moita forza.

LIBROS SOLIDARIOS (3)

O son das buguinas publicado por http://implicadas.blogspot.com/ no desenvolvemento (IND) e Xerais.

Implicad@s no desenvolvemento é unha Organización Non Gobernamental (ONG) galega que apoia proxectos de desenvolvemento integral no sur da India e Etiopía. O proxecto O son das buguinas, xermolouse como unha das respostas de IND á tsunami do 26 de decembro de 2004 que provocou a morte de máis de 300.000 persoas na India (onde esta ONG viña traballando desde 1998 en Tamil Nadu, un dos estados máis azoutados polo maremoto) e noutros países de Asia. IND realizou un chamamento solidario a diversoas narradoras/es co obxecto de editar un libro solidario que axudase a reflexionar ao público xuvenil galego sobre as tráxicas consecuencias desta catástrofe. Froito daquel chamamento é O son das buguinas, un producto editorial conformado por un libro de sete relatos (ilustrado por Xulia Barros) e un DVD. O volume inclúe os relatos de Marilar Aleixandre (“No lombo do río elefante”), An Alfaya (“Fiu, o paxaro de canto fino”), Fran Alonso (“A guerra”), Rosa Aneiros (“Ver os paxaros voar”), Agustín Fernández Paz (“Lúa do Senegal”) , María Reimóndez Meilán (“O ventre do mar”) e Dolores Ruíz (“O canto do papani”), ademais dunha introdución, titulada “O son das buguinas”, textos que conforman unha proposta de literatura comprometida, unha buguina que fala da alternativa, da posibilidade real de chegar á Pobreza 0 para toda a humanidade. O DVD, que acompaña ao libro, preparado por Francisco Vila Barros, inclúe un documental (8’30’’) sobre o labor de IND en Tiruchy (India ) e Abdis Abeba (Etiopía), unha película de animación (4’30’’) sobre o labor das ONGs e as políticas de voluntariado e cooperación, un documental (7’30’’) sobre a tsunami e un xogo interactivo (“Pensa e actúa”) sobre a cooperación.

De O Xornal de Galicia. com

LIBROS SOLIDARIOS, 2

Camiñan descalzas polas rochas. Autoras polos dereitos humanos das mulleres. Amnistía Internacional e Editorial Tris Tram, 2010. Toman o título dunha poesía de Ana Romaní. Trátase da colaboración de escritoras e ilustradoras xunto co desinteresado apoio da editorial. As obras foron creadas para contribuír coa campaña de Amnistía InternacIonal “Non máis violencia contra as mulleres”. O obxectivo é resaltar a universalidade dos abusos dos dereitos humanos das mulleres (a violencia sexual, o maltrato de xénero, a violación como arma de guerra...) e o papel das mulleres como axentes de cambio. Os beneficios da venda serán para a ONG Amnistía Internacional do grupo de Lugo. Comeza co poema de Ana Romaní que lle dá nome e remata cun de Yolanda Castaño, envolvendo os relatos do resto das autoras. Autoras: Rosa Aneiros, Paula Carballeira, Anxos Sumai, Carme Blanco, Marilar Aleixandre, Maria Reymóndez, Helena Villar, Ana Expósito, Marica Campo, Yolanda Castaño. Ilustradoras: Nuria Díaz, Noemí López, Almudena Aparicio, Ánxeles Rodríguez Ferrer, Marina Seoane, María Lires, Carmela González, Ana Pillado, Aurora López, RebecaLópez.

LIBROS SOLIDARIOS

Trátase de libros solidarios pola temática que tratan, pero tamén polo beneficio da compra, neste caso destinado ao grupo de Lugo de Amnistía Internacional.

Ninguén está só. 21 autores a prol dos dereitos humanos. Amnistía Internacional / Editorial Tris Tram, 2001. Toman o título dun poema de José Agustín Goytisolo para un manllado de relatos inspirados no tema dos dereitos humanos: inmigración, guerra, subdesenvolvemento, tortura, pena de morte, refuxiados, compromiso político... que servirán de instrumento de coñecemento, reflexión e debate, tal como aparece na presentación. Colaboración de escritores (Fran Alonso, Paula Carballeira, Fina Casalderrey, Ana Expósito, Agustín Fernández Paz, Jaureguízar, Paco Martín, Antonio Reigosa, Helena Villar) e ilustradores (Miguelanxo Prado, Noemí López, Manuel Díez, Xosé Tomás, Xan López Domínguez, Carmela González, Santiago Catalán, Honorio, Espiral); 10 relatos ilustrados.

EN SETEMBRO

En setembro perdemos unha das escritoras pioneiras da literatura infantil e xuvenil galega: Dora Vázquez. Ela, coa súa irmá Pura, comezaron a escribir a mediados do século pasado. Ao seu modo estrearon a escrita a catro mans que logo veríamos da man doutros como Helena Villar e Xesús Rábade ou Xoán Babarro e Ana Mª Fernández. Pero sobre todo, estrearon o interese por dotar á rapazada de textos escritos na súa lingua. Poesía, narrativa, teatro... todo era necesario naqueles comezos porque nada ou case nada había, por iso é tan necesario recoñecer o seu esforzo e agradecer a quen o ten feito como a Deputación de Ourense que puxo os seus nomes ao Premio de Narrativa e Ilustración Infantil e Xuvenil que concede anualmente.

PARA LER E VER

Para ler e ver, para mirar e remirar, para ver as melloras que se producen cando pasamos do negativo ao positivo… para todo isto: Andrés cabeza abaixo. Con texto de Pablo Albo e ilustracións de Roger Olmos, esta novidade de OQO dirixida a nenos e nenas de 3 a 7 anos (e compañía). Unha historia a modo de matrioska, que comeza coa lei de Murphy de raíña e señora, pero que ten un bo final. Comeza o relato con Andrés sendo engulido por un ogro e mentres baixa pensa que só faltaba que nese estómago bestial o esperara outro protagonista dos seus medos, un dragón que tamén o papa, e cando baixa polo aparato dixestivo deste, de novo pensa, anticipando o futuro, que xa só faltaba que nese estómago o estivera esperando un oso... e así vai, de mal en peor. De mal en peor, na cabeza do lobo queda esperando a que chegue alguén a liberalo, un leñador, un cazador, un cabaleiro,... pero nada pasa ata que decide cambiar a súa sorte e pensa (iso é o que ten pensar) que así como se entra poderase saír, ou non? Pois quen ten boca para comer ten outro furado para botar fora e cun optimismo a proba de bomba vai buscando eses furadiños, duns comellóns noutros ata que sae á superficie feito un asco pero feliz, esperando unha chuvia que no lave. A historia non ten desperdicio, peor as ilustracións moito menos. Ir atopándose personaxes das que non fala pero se mostran, como a carapuchiña en esqueleto dentro do lobo (leva tanto tempo dentro), as ferramentas do lume dentro do dragón acompañando ás que foron damas.

PREMIO EDEBÉ

Meu irmán o xenio, foi premio Edebé de literatura infantil, e agora aparece publicado en galego, con tradución de Ricardo Fernández Sabín e ilustracións de Jordi Sampere, na colección Tucán de Rodeira. O autor, Rodrigo Muñoz Avia, xa contaba con outro premio Edebé coa obra Os perfectos, e ademais de escribir tamén para adultos e realizar guións de cine ten publicados diferentes escritos sobre os pintores Lucio Muñoz e Amalia Avia, seus pais. Lemos o comezo: “O mundo divídese en dous tipos de persoas: os xenios e os demais. Iso é o que di a miña nai. Entre os xenios, está o meu irmán. Entre os demais, estou eu. Claro que a miña nai non o di así, pero eu ben sei que o pensa. Chámome Lola, teño dez anos e gústame o fútbol. Cando xogo, o que máis me gusta é poñerme diante do que leva o balón para impedirlle que chegue á nosa portaría. Encántame tirarme ao balón, roubarllo, erguerme, saír coma un lóstrego e pasarllo a calquera dos nosos dianteiros ou, se teño ocasión, tirar desde lonxe, como fixen o día que lle metín un gol aos do SEK cun fungueirazo. Estou no equipo de fútbol do meu colexio. Son a única nena que xoga neste equipo e tamén a única nena que compite na liga interescolar da zona noroeste da miña cidade.”

PREMIO LAZARILLO

Dióxenes, o Premio Lazarillo 2008, de Pablo Albo, acaba de ser traducido ao galego por Carlos Acevedo e publicado na colección 7 leguas de Kalandraka. As ilustracións de Pablo Auladell colaboran na creación dun mundo paralelo. As traducións de libros de éxito, son un apoio á normalización da lingua que deberíamos ter en conta. Esta obra, trata dunha maneira moi especial, o síndrome que leva o seu nome a través dos relatos que un neno ao que recoñecemos pola imaxe, nos conta acerca do que colecciona el e o resto dos membros da súa familia. Aí vai un deles: “Ao final, o barco trouxérono para o cuarto, con tripulación pasaxeiros e todo. Avulta, pero non molesta. Só molesta un pouco os domingos pola noite, porque é a cea do capitán e non para o algareo e a orquestra de piano. Violín e bombardino. Gustaríame atopar o barco para llo ofrecer ao meu tío. Pero non dou co navío. Tanta trangallada como hai. Sei que ha de estar preto da fiestra porque nas noites de lúa chea se oen os bicos dos namorados na cuberta.”

CLÁSICOS

Agora, que é tempo de figos, non virá mal falar de espantallos e lembrar aquel Espantallo amigo de Neira Vilas que se está a reeditar, de novo, cunhas ilustracións de Xaquín Marín. Dous clásicos.

O texto, tráenos á actualidade unha historia de amizade: aquel espantallo que o amo fixera para que os paxaros non comeran a froita que decide facerse amigo de todos (dos paxaros que virán a pousarse nel sen comer, do can ao que compromete a non ladrar por ladrar, do grilo ou do gato) pero non só iso, senón que consegue que se estableza unha relación de amizade entre eles. Ademais das ansias de amizsade, o espantallo ten o desexo de moverse, de ver mundo... e todos eles lle axudarán a logralo e voar coa axuda dun vento. Amizade e solidariedade cando el mesmo decide que os nenos que viven preto e nada teñen poidan quedarse coa súa roupa e comer os froitos dos que está feito, aínda que nesas el deixe de ser.

Neira Vilas permanente, un clásico. E ao seu lado, acompañándoo con todas as consecuencias, outro clásico, Xaquín Marín que introduce personaxes e capítulos co seu estilo propio, que ilustra a historia como sempre fai, introducindo esa plástica case pétrea que o caracteriza e nos caracteriza. Grazas a ambos e a Galaxia por manter viva a tradición.

A LITERATURA ... NORMALIZANDO

O feito de que o último libro de Cornelia Funke sexa editado en galego á vez que no resto das linguas (nun lanzamento a nivel internacional) é unha acción normalizadora, sen dúbida. Algo semellante sucedeu cando saiu á luz o último premio nacional de narrativa Bilbao - Nova York - Bilbao de Kirmen Uribe.

Traducido por Mª Xesús Bello Rivas, así aparece a presentación editorial de Reckless. Carne de pedra. "Jacob Reckless cometeu un erro: despois de moitos anos de precaución, seu irmán Will cruzou o espello e foi tras el... a un mundo no que os contos máis tenebrosos se volven realidade e no que a maldición dunha fada sementa carne de pedra. Ese mundo foi fuxida e fogar para Jacob durante moitos anos e nel andou por fragas e outeiros na busca de obxetos máxicos para reis e emperadores. Pero cando a pel de Will se transforma en xade, Jacob marcha na procura dunha única cousa: a menciña que salve a seu irmán."

Cando as editoras cumpren a súa función, só fai falla que o resto dos elos da cadea asuman a que lles coresponde.

A CASIÑA AZUL

A casiña azul é unha novela, dirixida a un lectorado a partir dos 12 anos, escrita por Sandra Comino, ilustrada por Jorge Magutis e traducida por Ánxela Gracián. Nestes días, sae unha segunda edición, na colaección Árbore de Galaxia. Un libro onde a historia e a Historia se pisan os pés e vemos o doado que ir marcha atrás e situar aos nosos avós nun tempo do que só pouco sabemos se non é polos libros. Unha historia situada nun lugar onde viviron indíxenas, a onde chegaron outros homes, brancos, que arrasaron o antigo poboado, e outros, posteriormente, que se apousentaron nas terras a compartir, aínda que as vellas feridas impediron que a amor fora posible. Porque de amor trata a obra, de amores que semellaban imposibles e de amores que se farán reais, de amores de vellos e amores de nenos, todos amores. E tamén trata de nenas tristes, que sofren maltrato e desamor, que lembran a todas as que ao longo da literatura nos fixeron chorar cando elas choraban... "(...)Pero Cintia choraba máis e máis. E facíao coma se un exército de madrastas lle prohibise tomar xeados. Ou coma cando María, a muller do seu pai, non lle permitía ler polas noites. Choraba coma Cinsenta cando non podía ir ao baile. Coma Brancaneves cando no bosque tiña medo da escuridade. Coma Hänsel e Gretel cando foron abandonados. Coma cando o parruliño feo se sentía feo. Coma Alicia, coma... Choraba coma cando o seu pai mallaba nela, porque o pai de Cintia, cando estaba nervioso, algo que sucedía con frecuencia, mallaba nela. (...)"

CONTOS PARA NENOS...

Contos para nenos que dormen deseguida de Pinto & Chinto, no estilo das Minimaladas e Novas minimaladas. Pequenas historias, minúsculos textos nos que se concentra todo un relato adobado con humor.

Unha mostra:

"O neno que imaxinaba

Aquel neno era o único neno na aldea, non había ningún outro neno con quen xogar, así que aquel neno creou un amigo imaxinario. Como aquel neno e o seu amigo imaxinario non tiñan xoguetes, aquel neno creou unha bicicleta imaxinaria, e unha pelota imaxinaria, e un imaxinario cabalo de cartón.

O inverno estaba sendo moi duro na aldea, e os pais daquel neno non o deixaban saír fóra. Entón aquel neno imaxinou que era verán, e imaxinou que el e máis o seu amigo imaxinario saían fóra, e imaxinou que corrían polos campos, e imaxinou que collían froita madura das árbores, e imaxinou que ían bañarse ao río.

E logo aquel neno imaxinou que alguén escribiría esta historia, e que alguén a estaría lendo neste preciso momento."

UNHA NOVA CARAPUCHIÑA

Da man do guionista Martin Powell e do debuxante Víctor Rivas, acaba de aparecer Carapuchiña Vermella en El Patito Editorial.

Unha nova Carapuchiña, coa súa capa vermella, a pasear e cantar polos bosques; esta vez en banda deseñada como acostuma esta editora e con novidades que haberá que observar, pois trátase dunha versión diferente, cunha ambientación distinta e unha historia que responde a outras coordenadas: unha Carapuchiña máis asertiva e liberada nunha historia máis relacionada co misterio.

A por trevos de catro follas!

OS CONTOS DE BERNARDINO

"Os contos de Bernardino" é a colección onde se publica A raposa cor de mel de Bernardino Graña, con ilustracións de Anxo Fariña. Trátase dun conto rimado coas repeticións pertinentes e o saboriño a tradición que tan sabe combinar o autor. Unha raposa queda viúva por mor dunha enchente que leva á súa parella ao outro mundo. E como no conto da ratiña, van pasando pola súa porta, un tras outro, un can grande, un lobo e un oso que seica a queren aconsellar pero ela responde moi disposta que non quere casar con ningún deles. Ao final, peta un raposo que trae un galo para convidala a comer e ela acepta. Seica con ninguén se está tan ben coma cos da casa de cada un. As ilustracións con cores planas e sen demasiado detalle nin nas figuras nin nos fondos; cun ar ao manga que tan ben traballa Fariña.

A igualdade tamén conta

Da biblioteca do CEIP Os Casais de Fene, chéganos o seguinte comentario:

"A igualdade conta" é o nome dunha colección da que se coñecen tres títulos A urna dos desexos, O segredo de Flora e O país dos mandóns. Todos da autoría de Paloma Rodríguez e Cristina Justo, ilustrados pola artista eslovena afincada en galicia Spela Trobec e puclicados pola editorial Embora. No primeiro deles, A urna dos desexos, Clara (chamada así por Clara Campoamor), conta o que é votar, porque hai quen vota e quen non; o que son as diferentes opcións (mediante cores), o que van votar a súa nai e a súa avoa, que significa o sistema democrático e como funciona... Todo isto mostrado dun xeito moi sinxelo, con frases curtas e vocabulario moi fácil; con ilustracións cheas de cor, infantís e alegres.

Seguindo a estela daquela vella e sempre presente "A favor de las niñas" unha nova colección que mira pola igualdade.

ABECEDARIOS

Do A ao Z "O Camiño de Santiago" versificado por Xoán Babarro e Ana Mª Fernández, ilustrado por Luisa Vera y publicado por Everest Galicia.

Esta editorial foi sacando á luz unha serie de abecedarios en torno a diferentes autores: Rosalía de Castro, Neira Vilas, Novoneyra, Ramón Cabanillas...

Agora, aparece este libro con cd interactivo no que atopamos o material impreso cos magníficos poemas desta parella de escritores (creados arredor de cada unha das etapas do Camiño de Santiago e en base a unha letra) e con cada un deles unha pequena información de cada unha das etapas. Acompáñao o cd con actividades pensadas para diferentes niveis de forma que cada un dos xogadores poderá escoller a dificultade á que quere enfrontarse e ir así avanzando polo camiño cara a Compostela.

CONTOS MARABILLOSOS

O Rei Oso Branco e outros contos marabillosos está publicado por Kalandraka na colección Seteleguas. Da autoría do contador Tim Bowley e ilustrado por Óscar Villán é este un libro de contos á vella maneira. Contos de animais e princesas, de seres míticos situados en mundos da fantasía.

Autor e ilustrador chegan a cotas de calidade sorprendentes na creación de espazos que sempre formaron parte da nosa imaxinación pero que agora se reelaboran para nacer de novo...

Unha verdadeira marabilla!

NOVIDADE

E ti que farías por min? de Fina Casalderrey e con ilustracións de Manolo Uhía, publicado na colección Merliño.

Unha obra para primeiros lectores que pode remitirnos a historias anteriores como a fábula da cigarra e a formiga ou libros tan queridos como Frederick de Leo Lionni. Vai dunha parella de cans. Ela anda rebuscando comida nun vertedoiro mentres el lle adoza os ouvidos con frases poéticas nas que lle ofrece, non o ouro e o mouro pero si, a beleza do mundo e todo o amor verbal de que é capaz; o remate final é sorpresivo e ten todo o sentido común e humorístico desta autora.

TODO BEN de Manuel Rivas

Así o presenta a editorial:
"25 anos despois da súa publicación, Todo ben renace cunha segunda vida tras unha completa revisión do autor.

A obra mantén a cerna dunha historia que se move en «serie negra», cunha singular ubicación no Brasil e coa corrupción no fútbol e na política como coordenadas temáticas principais.

Unha feliz re-existencia da primeira novela de Manuel Rivas, o narrador galego máis aclamado do noso tempo."
De fútbol e de política, do mundo da hampa, trata o relato. Fuxindo dun país pequeno do que semella non levar consigo máis que a poesía e un pasado do que non merece a pena lembrar case nada, o protagonista convértese en xornalista deportivo, observa o novo mundo e vese implicado nunha historia negra que non lle correspondía. Pero o final, o final é seu; é el quen decide que facer coa súa vida, se vivila, cambiala, intercambiala ou perdela.

PODEROSA 2 (Segunda parte)

Poderosa 2. A continuación de “Diario dunha rapaza que tiña o mundo na man” O poder da escritura. A capacidade para cambiar o devalar do tempo só con escribilo. Así nolo conta o escritor brasileiro Sergio Klein e así o presenta Xerais na súa colección Fóra de Xogo “Todo o que escribe coa man esquerda convértese en realidade, e isto fai que Joana Dalva sexa unha persoa, moi especial. Como debe usar ese poder para sandar a súa avoa?, como axudar a unha amiga a curarse da anorexia?, ou, como escapar dun secuestro? Estes son algúns dos desafíos que «a rapaza que ten o mundo na man» relata no seu diario. Neste segundo título da serie, Sérgio Klein adéntrase no complexo mundo da adolescencia e embárcanos na aventura de descubrilo. Poderosa 2 constitúe a segunda entrega a serie Poderosa, iniciada o pasado ano con grande éxito dentro da colección Fóra de Xogo. Un diario, coma o primeiro, protagonizado por unha rapaza que tiña o mundo na man. Unha novela para todos os lectores e lectoras que cren no poder transformador das palabras.” Un pequeño adianto

SEGUNDAS ... PARTES

Pouco a pouco van aparecendo as segundas partes de novelas que deixaron bo recordo. Unha delas é O brindo de ouro II. A táboa da hospitalidade, que resulta máis doada de lectura que a primeira e que, ademais neste ano de Novoneyra, nos trae de novo a toponimia, o léxico e o mundo do poeta: “Courel dos altos cumes que ollan de lonxe Eiquí sábese ben o pouco que é un home!” Unha saga propia e situada na serra que nos identifica. A primeira entrega, A Chamada do Brindo, acadara o premio Merlín de literatura infantil e xuvenil 2004. O seu autor, Xesús Manuel Marcos, mantén un blogue co nome de Abellonenia, un dos escenarios da novela.

O HOME DO TRAXE BRANCO

Con vocación de continuidade, O home do traxe branco, é un libro que pode semellar doutra época todo el, cunhas imaxes espléndidas e unha historia de extraterrestres das que xa case non se oía falar. Unha obra novidosa na que nos gustará adentrarnos, pero aínda máis facelo tamén a través dos debuxos que nos levan a un espazo imaxinativo que semellaba perdido. O autor Herikberto Muela Quessada, pertence a unha familia galega na que abundan os artistas plásticos. Así vai a presentación editorial: "Nun caloroso día de verán prodúcese un grande incendio nun bosque de Galicia. Pola noite, uns rapaces descobren unha gran nave. Dela xorden varios buzos escoltando unha estraña criatura anfibia que dá a luz a súa cría. Cando parece que todo finalizou, da nave descende un misterioso home con traxe branco, acompañado dun estraño animal. ¿Quen é ese home? Só este grupo de rapaces descubrirá de onde vén e cales son as súas intencións. O océano Atlántico, praias, noites de lúa, campos amarelos, verdes fragas, insectos, polbos, peixes, solpores, ríos, alieníxenas, veraneantes, terribles monstros, iropis e homes de negro. Esta é a historia dun neno que vive nun planeta aínda verde e azul."

VIAXES DUN CAN DE PALLEIRO

Viaxes dun can de palleiro de Pere Tobaruela, publicado por Sotelo Blanco na colección xuvenil para rapaces e rapazas de 12 anos en diante. En primeira persoa preséntasenos “Eu son un can de palleiro, un can de aldea. Coma quen di, un ninguén. O meu nome non importa. O realmente importante desta historia é a historia mesma. Unha aventura popularmente coñecida como A Odisea.” Este comezo, homenaxe a Balbino a as súas Memorias dun neno labrego, xa nos sitúa no reescritura dun vello relato que anda entre nós desde os tempos antigos. Pero agora, cambiámoslle a voz -é un can quen nos conta- e o lugar -xa non damos voltas querendo volver a Itaca senón que temos a casa no Barbanza. Todo nos é próximo: o Olimpo está no Courel.

Novo autor para o Día das Letras Galegas

Lois Pereiro será o autor homenaxeado nas Letras Galegas do 2011.
Un autor iconoclasta, representante da contracultura; poeta punk para algúns e poeta bisturí para outros.
Poeta cun bo epitafio:
"Cuspídeme enriba cando pasedes por diante do lugar onde eu repouse, enviándome unha húmida mensaxe de vida e de furia necesaria"
Tal como di o escritor Manuel Rivas, esta é unha valente decisión da Real Academia Galega. Agora esperamos unha valente e responsable intervención do profesorado e de toda a sociedade no seu conxunto. Haberá que demostrar que a cultura galega está suficientemente madura como para asumir todas as formas de expresión e todas as maneiras de enfrontar a vida, sen prexuízos nin falsas modas, sendo consecuente no que dicimos e o que facemos...
Leamos a súa poesía, busquemos os seus poemas nas antoloxías como a de Fran Alonso Poetízate, e incluso aproveitemos para ler as crónicas do irmán, X. Manuel Pereiro, unha voz chea de intelixencia e humor no panorama actual.

O CORAZÓN DO XASTRE

Álbum da factoría OQO, ilustrado por Cecilia Varela e escrito por Txabi Arnal.

Despois dunha vida facendo traxes luxosos en palacio, o vello xastre sente un baleiro enorme no peito, como se o seu corazón non latera. Por iso, silenciosamente se vai unha mañá mentres todos durmen despois dunha noite de festa.

Percorre os puntos cardinais e vai atopando, nese camiño, xentes que necesitan dos demais: rapaces e mulleres que non teñen calzado, vilas a punto de anegarse, aldeas en guerra, mercaderes que perden a senda de volta á casa na noite, rapaces que se aburren porque o vento lles leva os xoguetes, lugareños que deben fuxir ante o risco da erpcuión dun volcán... e a todos eles axudará o xastre, coas súas agullas e fío, facendo mocasíns, cosendo as marxzes do río e facendo pontes colgantes de fíos, pechando cos costuras as bocas das armas, recortando e atando no ceo estrelas que alumbren a noite, cosendo papaventos ou as ás dunha bolboreta ferida...

A cada un destes lugares ía atando un nobelo "Se un día decidía regresar, o fío indicaríalle o camiño" .

O seu corazón latía.

Pero tal vez non haxa retorno... tal vez deba utilizar ese fío para despedirse...

O PINTOR DO SOMBREIRO DE MALVAS

O pintor do sombreiro de malvas de Marcos Calveiro obtivo o premio Lazarillo 2009.

Unha historia que se sitúa nos últimos anos de Vincent Van Gogh.

Protagonizado por un adolescente convertido en narrador que acompaña ao pintor nos días de Auvers.

Dous seres atormentados que camiñan ao par con encontros e desencontros.

Os lenzos van aparecendo como espello nos que mirarse e mirar ao pintor de malvas e amarelos, ás xentes e paisaxes desa vila que asiste atónita á xenialidade mesturada co desequilibrio.

Un muchacho que medra na comprensión da vida a base de golpes e dor. A descuberta do amor e da morte. E a aprendizaxe da loita polo futuro: "(...) Eu tamén tiña que coller ese tren, tiña que marchar de Auvers para sempre..."

Un libro máis para o autor que está a recoller a meirande parte dos premios da literatura infantil e xuvenil escrita en galego, o último deles, o premio Raíña Lupa da Deputación da Coruña.

INFORMA ...

Informa Kalandraka que catro dos seus libros foron seleccionados entre os máis destacados da literatura infantil e xuvenil internacional do ano 2010 polo xurado “Mellores Libros para Nenos e Mozos 2010” do Banco do Libro de Venezuela. Este premio que vai pola trixésima edición ven sendo un dos máis importantes do sector no ámbito de fala hispana e recoñece, neste caso… A viaxe do bisavó de Marta Farias e Aitana Carrasco (premio “obra orixinal”) Discurso del oso de Julio Cortázar e Emilio Urberuaga (premio “obra orixinal”) editado en galego, portugués e italiano por Kalandraka e en castelán por Libros del zorro rojo e Tecolote Estás na Lúa de Carmen Montalbán e Pilar Millán (libro entrañable) Lágrimas de cocodrilo de André François do selo Factoría K (mención “rescate editorial”) A historia do Rainbow Warrior de Rocío Martínez foi incluído na selección “Los tres imprescindibles de la biblioteca”.

«O armiño dorme», de Neira Cruz, obtén o premio ao mellor libro xuvenil do 2009 publicado no Brasil

Recollido en La Voz de Galicia do 31 de maio.

A novela O armiño dorme do escritor compostelán Xosé Antonio Neira Cruz ven de recibir o premio FNLIJ a o mellor libro xuvenil traducido e publicado no 2009, un galardón que se concede anualmente pola Fundaçao Nacional do Livro Infantil e Juvenil de Brasil seguindo o xuízo da crítica especializada brasileira.

Este prestixioso premio (equivalente aos premios nacionais aos mellores libros do ano) recoñece, por primeira vez, a unha obra da literatura galega.

Lembramos que O armiño dorme, publicado por Galaxia, xa acadara o premio Raíña Lupa da Deputación de A Coruña no 2002, e forma parte da lista dos White Raven a súa versión en catalán está incluída na Lista de Honra do IBBY e a versión castelá foi considerada polo Banco do Libro de Venezuela como un dos dez mellores libros xuvenís do mundo no 2008.

Un luxo para a literatura xuvenil galega!

AS SERPES CEGAS

As serpes cegas Con guión de Felipe Hernández Cava e debuxos de Bartolomé Seguí. Un cómic publicado por BD Banda en galego e castelán, e pola editorial Dargaud en francés. Unha verdadeira coedición galego francesa.
Ambientado na España da guerra civil e no Nova York da época, retrata o compromiso da esquerda internacional coa república española nun ambiente militante ao tempo que tinguido de novela negra con dobre espionaxe e traizón. Unha magnífica historia na que atopar a inocencia e o idealismo ao lado dos intereses máis escuros. Un relato de grandes personaxes.

Vexamos algún adianto...

Os amigos de Archiboldo Roque é o nome do blogue do autor destas historias: Jacobo Fernández Serrano.
Os amigos de Archiboldo Roque, era a tira que se publicaba periodicamente en Golfiño, aquela revista de banda deseñada para pequenos e pequenas que dirixira Miguel Vázquez Freire cun loable empeño.
Posteriormente foron recollidas no álbum do mesmo nome publicado por factoría K, na colección BD Banda, con moito acerto, ao tratarse dun material cheo de imaxinación e orixinalidade. O surrealismo campando polas follas e recollendo a posibilidade de que calquera obxecto, ser ou anaco pode ser protagonista; para entendelo só temos que ler a frase que encabeza cada historia “Na terra hai moita xente e cada un é cada un”, frase que se fai presente, tamén, no último premio Merlín Mil cousas poden pasar, que bebe do mesmo imaxinario, deses mundos imposibles nos que semella crer Jacobo Fernández Serrano.
Xuntar lecturas, pasear por autores e abrirse a novos campos. Niso andamos.

AS LETRAS DESPOIS DAS LETRAS

Porque non é só un día senón o ano, todo.

Porque o Día das Letras é unha porta de entrada, non de saída.

Porque nunca nos fartaremos de ler a Novoneyra...

Presentámosvos o libro Folerpas de Novoneyra de Fran Alonso, dentro da colección Merlín de Xerais.

Coma se tiveses a unha nena que xa é rapaza ao carón e quixeras contarlle a vida e obra do poeta, coma se te foras estendendo, explicando o que vai aparecendo e debullas un anaco da historia do país... así Fran Alonso se adentra na biografía de Novoneyra para dar razón do pasado e que se entenda o presente, e vai ofrecendo as súas palabras para que se disfruten e se pensen.

Unha homenaxe ao poeta e unha mostra de respecto pola rapazada á que considera capaz de comprender todo ou case todo.

Leamos:

"A poesía de Uxío Novoneyra cae donda e manseliña sobre o papel. Cae imperceptiblemente, cae amodo, de vagar, cae case coma se non caese, enchoupando a folla de palabras sen que se note, sen que se advirta. A poesía de Uxío Novoneyra cae docemente sobre o papel, pero ao caer amárrase a el con esas raiceiras profundas e vitais coas que foi escrita. As palabras de Novoneyra esvaran polo papel coma a neve suave da serra, esa neve que cae, folerpa a folerpa, falopiña a falopiña, "e nin o vento a arremuíña nin a auga a desfai".

NOVAS DE LITERATURA

Un escritor que se despide, onde tal se veu? Suso de Toro, o autor de novelas xuvenís como A sombra cazadora (coa que se botou a andar o buque insignia da literatura xuvenil, a colección Fóra de xogo de Xerais), Conta saldada ou Morgún.

O autor que recibiu premios como o da Crítica de Galicia e Española, o Blanco Amor ou o premio Nacional de Narrativa quere deixar a literatura e volver ás aulas. “Un dos escritores con mellor pulso e dos intelectuais con máis criterio” en palabras de Xabier R. Blanco. Un escritor con obra traducida a varios idiomas e recoñecido por universidades estranxeiras, volve ás aulas. Así nolo conta no seu blogue.