Se o 21 de marzo se celebrou o recital no que as poetas contemporáneas homenaxearon á maior letrista deste ano (como alguén a nomeou), é dicir, á poeta que dou entrada ao Rexurdimento da literatura galega, hai agora 150 anos.
Esa combinación de autor e ilustrador, que vai máis alá da familia, dá lugar á creación de universos propios nos que gustamos de mergullarnos os demais.
Un libro de libros e unha illa na que se conteñen todas as illas, porque as illas son os lugares nos que a utopía é posible. Dous nenos e unha nena percorren a illa. Mentres o fan son sorprendidos polo misterio. Diferentes personaxes e diferentes situacións levaranos a outras tantas historias que se desenvolveron en illas, noutras illas. Por iso, o libro non recolle unha soa historia senón, tamén, aquelas outras ás que fai referencia. Aventuras para nunca acabar, para seguir a navegar por mares incertos nos que a valentía é imprescindible e onde, de verdade, se coñece a natureza humana.
Docampo volve ao lugar do que nunca se fora: a defensa da lectura.
A historia de
Xurxo Souto, as ilustracións de Sesé Barreiro, as fotografías de Xulio Rey e a
música de Lalo Carnota, quen dá máis?
Certamente, os
produtos que están a saír das editoriais galegas andan na busca do libro total,
da obra completa que integra diferentes manifestacións culturais, para dar
acceso a todo ese mundo creativo que anda a fluír polo noso mundo. Non sabemos
que facer con tanta imaxinación e inventiva, ou mellor dito, si sabemos e por
iso o plasmamos en diferentes linguaxes que van do analóxico ao dixital, da palabra
falada / cantada á escrita, da pintura á fotografía. Unha historia que bebe dun
imaxinario que xa é fundamento, coa natureza como escenario e unha localización
real e que sirve de referencia para todos nós: as proximidades da torre de
Hércules, o ollo de deus.
Migallas, da man de Kalandraka, saca á luz a obra Pan de millo. Un título verdadeiramente axeitado para espertar referencias doutras infancias que converxen coa actual.
Migallas pon o texto, Dani Padrón unhas ilustracións que cada día definen máis un estilo propio e amable, Paulo Nogueira e Carlos Yus a música. Unha obra construída entre varios, para animar á familia a que cante e baile, a que faga festa neste Nadal.
Catorce pezas musicais, unhas veces inspiradas noutras tradicionais das que nos chegan lembranzas, e outras veces buscando a creatividade que nace da fonte sempre segura do mestre Rodari
Publicado por Kalandraka, CoraSons é presentado como "un libro-cd-dvd que reúne fotografías, músicas e un completo traballo audiovisual sobre o proxecto que, baixo a
dirección de Uxía, reúne un feixe de
destacados intérpretes galaico-lusófonos.
“…Corações de Galiza, Portugal, Brasil e
Angola pulsando, batendo e emocionando na mesma lingua con «sotaques»
diferentes”.
[Fragmento do limiar de Uxía]
“Cada imagem conta uma história, um momento
irrepetível, adquirindo múltiplos sentidos, para quem contempla. Recriar,
improvisar, jogar com os reflexos e com a desfocagem, procurar a geometria da
minúcia, desafiar as sombras e a magia, ousar a poesia e a simplicidade, dar à
luz cor e metáforas…”
[Fragmento do limiar de Isabel Leal]
“Unha mostra, encontros, química, música… E
amizade, por cima de todo a amizade… e a lingua común”
[Fragmento do limiar de Carlos Blanco]
CoraSons é unha experiencia artística que xurdiu nas redes sociais a través
da páxina “Quem vê corações” e materializouse inicialmente nunha
exposición de fotografías de Isabel Leal e nun recital posterior coa
participación de varios músicos na Casa das Crechas de Santiago de
Compostela. A ese encontro seguiulle un gran concerto celebrado na Illa de Arousa ao que
se sumaron máis de 40 intérpretes e que se plasmou nun documental gravado por
Paco Abelleira. Agora, da man de KALANDRAKA, o proxecto que dirixe Uxía
convértese nun libro-cd-dvd con 19 temas e cunha película de hora e media.
Unha nova obra para achegar a música e a poesía aos máis pequenos e pequenas
da casa. Un mollo de cancións cheas de ledicia, ilusión, amizade e
compañeirismo, onde non teñen cabida os malos rollos e si a defensa do medio
ambiente, a protección dos animais e todas esas cousas que nos axudan a facer un
mundo mellor. Un disco pensado para toda a familia, e do que gozarán todas e
todos, en especial os máis pequechos da casa, que non van parar de cantar e
bailar.
"Despois de editar o primeiro traballo "Tic Tac" aló polo 2009, non era sen
tempo que chegara a segunda entrega, feita sen presa pero sen pausa como se
facía o carbón de turgueira. A banda composta por Carlos Freire á batería, Diego Barral á guitarra, Álex
Fente ao acordeón e Antón ao baixo, dirixida polo xefe Pablo Díaz coa
inestimável axuda de Olaga Kirk, volven á carga con 13 temas cheos de piratas
con loros, ratos e gatos dialogantes, mazaricos con cabuxas, piollos e pulgas
namoradeiras e garavanciñas ecoloxistas nunha orquestra zoolóxica metida no saco
do noso amigo carboeiro. Na banda tamén pasaron outros fenómenos como Sergio Delgado, Fran Amil, Santi
Cribeiro, Roberto Grandal, Dani Cerqueiro, Juan Tinaquero ou Juan Naya... vamos
que esto é o como o SuperDépor de Irureta, onde había polo menos 2 homes en cada
posto!. Se o primeiro disco xurdiu como unha suma de colaboracións (e que
colaboracións! Carmen Rey, Xabier Díaz, Guillerme Fernández, Pedro Lamas...
entre outros) que daban a cada tema un carácter diferenciado, o resultado do
novo traballo é mais homoxéneo, dado que é o resultado de 4 anos de xiras da
banda, facendo un son característico que ten como patrón o rock acústico con
toques folk, pero sen deixar de facer chiscadelas ao mais tradicional ou até os
ritmos mais "sabrosones" Tempo de música!
A última obra de Manuel O´Rivas para lectores autónomos leva ese título O raposo e a mestra. Semellaba que quedaban lonxe os contos de raposos, semellaba que as mestras non tiñan moita relación con estes animais ben coñecidos pola súa "raposería", pero nada é definitivo, aquí aparece unha historia de moza vexetariana que toca o piano e é quen de entenderse cun raposo fillo de lobo, que mira o solpor e enche os ollos de luz.
Un xogo cheo de relembranzas, de músicas de variadas culturas e de palabras que queren pillarnos de sorpresa para botar unha risadiña pequena pequena... de lado.
As ilustracións de Jacobo Fernández Serrano tamén queren desconcertarnos un chisco, presentándose en forma de viñetas, aínda que co seu estilo habitual.
Sempre son benvidos ¡ambos creadores!
E tamén as mestras que len e dan de ler, porque...
Houbo unha vez unha moza que se chamaba S. Andaba polo supermercado, da viliña do fin do mundo, buscando algo. De pronto, o que atopou foi ao escritor dos libros que se movían pola biblioteca escolar coma pola súa casa. Coa sorpresa quedouno mirando e só dixo "Eu son mestra".
E é que non se pode ser máis, aínda que digan que en Finlandia isto está máis claro. ¡Para todas as mestras
Edicións do Cumio é unha editora especializada en temas musicais (entre outros), de aí que de cando en vez nos achegue produtos imprescindibles para atender eses campo. Xa coñecíamos Para cantar e bailar de Luís Prego e agora temos a ocasión de ver Xogos musicais, do mesmo autor, ambas na colección Música e multimedia.
A presentación editorial aclara:
"Este traballo pretende afondar un pouco máis nos xogos, recitados e cancións
para os máis cativos da casa, converténdose deste xeito nun libro entregado por
completo aos xogos musicais iniciáticos. O tratamento das cantigas e recitados
que compoñen este libro foron escollidos con moito cariño para que sexan un bo
material didáctico para os pais, non se centrando exclusivamente na faceta
artística. As músicas son doadas de asimilar, e facilmente reproducibles por
pais e nais que non sexan grandes intérpretes ou cantantes profesionais, e as
súas letras repetitivas e, maiormente, con temáticas infantís teñen como único
fin que poñades todo este material en práctica e a viva voz, sen necesidade de
darlle ao “play”. Contén un CD con 38 cancións."
As ilustracións de Marta Iglesias aportan ese outro compoñente plástico tan necesario cando se trata de ter o libro nas mans. Unha visión sintética e esquemática, unhas cores alegres que falan desa ledicia que todos sentimos cando cantamos e xogamos, a arte nas páxinas.
Un material de moito interese que ten un lugar de privilexio nas mochilas viaxeiras dos máis pequenos, para recuperar a tradición, para vinculala aos afectos, para xogar e xogar!
Outro título que debemos lembrar é Zampadanzas do mundo. Danzas á carta de Marta Pereira Coutinho, e lembrar que se pode descargar un capítulo de cada libro para catar.
Galebook é unha nova editora, especializada na lectura dixital. Unha empresa asociada á Universidade da Coruña, onde se licenciou o equipo de filólogos que a constitúen.
Aínda que non conta cun catálogo moi amplo, achega novidades interesantes e unha nova maneira de enfrontar o texto: en papel e en CD, de tal maneira que se pode utilizar para ler na biblioteca e tamén prestar para ler na pantalla que teñamos a man na casa; polo tanto, un produto interesante para as mochilas viaxeiras.
O seu catálogo componse de narrativa e poesía para adultos, en xuvenil atopamos unha tradución ao inglés de A sombra cazadora de Suso de Toro (que boa opción para os clubs de lectura noutras linguas!) e en infantil: Man, o alemán de Camelle; O pitiñlo revolucionario de Xulio L. Valcárcel e As trovas de Midas de Diana Varela Puñal. Libros, estes últimos, ilustrados e algún deles con anexo didáctico (propostas a modo de pasatempos relacionados cosa obra) e outro con audio para escoitar un fragmento do texto.
A versión en soporte dixital leva incluído o audio para poder escoitar os poemas recitados pola autora ou alguén especializado.
Outro dos materiais que presentan é unha proposta dixital educativa para traballar cos nomes e apelidos, Enredando nos topónimos.
Novos produtos e nova empresa para dar resposta a unha necesidade. Entrade na súa páxina, vedes os materiais e probade...
Nova Galicia Edicións ven de publicar un par de títulos, o primeiro deles para primeiros lectores, e o segundo para lectores autónomos. Trátase dun libro de poemas de Luz Beloso con ilustraciónsde Miguel Ángel Alonso Diz que leva por título O cullarapo Croquee outra obra dos mesmos autores, A nena á que non deixaban ser feliz. Estes libros, publicados anteriormente por A Porta Verde do Sétimo Andar, Q de Vian Cadernos, iniciativas nadas coa axuda da plataforma verkami que agora son retomadas por editoriais que facilitan a súa distribución e tradución.
Ás veces case non chega o ano para poder sacer á luz os estudos e obras dos autores homenaxeados, como sucede neste caso con RVB.
Edicións Positivas embarcouse nunha empresa grandiosa ao facerse cargo desta edición tan potente, pero fíxoo convencida de que era necesaria. Por iso, nos alegramos cada vez que vai aparecendo un novo tomo e poñémonos á tarefa de lelo.
Agora, que as cifras de títulos editados en galego son cada vez menos, sendo superados pola edición en éuscaro, debemos apoiar a aquelas editoras que fan esforzos por manter a edición de calidade.
