JUAN FARIAS (3)

E... seguimos

Cando Arturo escapou da casa. Traducido por Xavier Senín e publicado por Edelvives, na colección Ala Delta, en 1993.
Os camiños da lúa. Tradución de Silvia Gaspar, publicado por Anaya no 2000.
Ismael, que foi mariñeiro. Traducido por Xavier Senín e publicado por Everest Galicia no 2000.
Galego: á beira do mar. Tradución de Xavier Senín e publicado por Kalandraka en 2007.
A pousada do sétimo día. Tradución de Xavier Senín e publicado por Everest Galicia en 1998
Anacos de pan de millo. Ilustrado por Miguelanxo Prado e Jesús Gabán e publicado por Anaya en 1997.
Bastián e mailos trasnos. Ilustrado por Guadalupe Hernández e publicado por Galaxia, na colección Árbore, en 1997.

JUAN FARIAS (2)

Continuamos lendo...
Crónicas de media tarde traducido por Xavier Senín e publicado por Everest Galicia.
Anacos de pan de millo publicado en Anaya.
Bastián e mailos trasnos publicado por Galaxia.
A pousada do sétimo día publicada por Everest.
Ismael, que foi mariñeiro traducido por Xavier Senín e publicado por Everest Galicia.

JUAN FARIAS (1)

Coma quen repite un mantra, dicir os títulos dos seus libros, para que continúen presentes as imaxes e as páxinas nas nosas mans. Os nenos numerados na colección Fóra de xogo de Edicións Xerais de Galicia en tradución de Xavier Senín.
Algúns nenos, tres cans e máis cousas en Planeta&Oxford en tradución de Xavier Senín e Isabel Soto.
Un tarro cheo de lapis cos mesmos tradutores e na mesma colección.
O fillo do xardineiro, na colección O trasniño verde de Anaya, traducido por Ana Mª Fernández
Os Corredoiras, na serie vermella de O barco de vapor S.M., traducido por Xela Arias

Desde o corazón da mazá na colección Ala Delta de Edelvives en tradución de Xulio Cobas Brella.

JUAN FARIAS

A nova da morte de Juan Farias obríganos a unha entrada triste.

Farias foi deses autores, nados en Galicia, que levaron o recendo desta terra á literatura española. Un home de mar que marchou terra adentro co macuto de lembranzas e saudades que o acompañan ao longo das páxinas e os días.

Destacamos a súa literatura destinada, tamén, aos máis novos. Unha manchea de relatos cos que demosta o seu respecto á rapazada e o seu compromiso coa intelixencia. A súa foi, unha literatura comprometida coa realidade por difícil que ela sexa. Creador dun imaxinario e un estilo absolutamente recoñecible, no que a poesía vai envolvendo a prosa e a fantasía abraza o cotián; unhas historias cheas de heroes anónimos que padecen a dureza dos tempos e sempre nos achegan a sensibilidade ante o ser humano, os afectos, a tenrura ...

Seguiremos lendo as historias de Juan Farias, agora con máis motivo, para mantelo vivo, e para seguir gozando das obras de calidade.

Juan Farias é un autor recoñecido, que contou co Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil en 1980 por Algunos niños, tres perros y más cosas, foi nominado por España ao Premio Internacional de Literatura Infantil e Xuvenil Astrid Lindgren e ao Ándersen; foi Prmeio Internacional de Álbum Ilustrado en 1994, e, varias das súas obras forman parte da Lista de Honor do IBBY, dos White Raven e dos CCEI; ten unha Mención de Honor do XI Premio Europeo Pier Paolo Vergero e foi Premio Iberoamericano de Literatura Infantil y Juvenil Ediciones S.M. na súa primeira edición (2005).

O CEIP Pazos de Ferrol púxolle o seu nome á biblioteca escolar, e este 2 de abril traballou a súa obra xuntos con outros CEIP e IES de Ferrolterra. Porque hai comunidades escolares que recoñecen aos autores en vida (xustamente cando hai que facelo) converténdose así en faros que alumbran o día a día.

Teatro premiado (2)

Larpancia saborosa do lobo e a raposa. Farsa de monifates nun lance de Bernardino Graña. Obra ganadora da quinta edición do Premio Estornela de teatro para nenos e nenas convocado pola Fundación Neira Vilas.
Da presentación editorial, realizada pola citada Fundación, podemos recoller a seguinte información:
“Trátase dunha fábula en verso para ser representada por monicreques ou actores. Exemplifica, de xeito humorístico, o mundo dos contrastes do reino animal fronte ao dos humanos, a inxenuidade fronte á ambición e a cobiza. Todo nun marco natural campestre, na procura dun ambiente bucólico no que a linguaxe xoga un papel moi importante á hora de recrear expresións e léxico propio do galego máis patrimonial.”
O mellor é lela e gozar da maneira de contar deste autor que aproveita o mellor da tradición e introduce o xogo verbal e o malentendido como recurso. É volver aos tempos dos lobos e raposos, aos días nos que os animais falaban e os labregos tiñan un papel fundamental nas historias. Retomar agora ese divertimento de monicreques introducindo aos vilegos ou domingueiros para rir un pouco máis con eses elementos alleos que chegan ao campo coa súa merenda.
Publicada por Edicións Embora en decembro de 2011

Teatro premiado (1)

Pedra sobre pedra de Xosé A. Neira Cruz, acadou o VIII Premio Barriga Verde de textos para teatro de monicreques modalidade de adultos. Este autor xa conta con outro Barriga Verde na modalidade infantil coa obra O punto da escarola.
Neste caso, preséntanos unha peza ambientada nos últimos días da construción do Pórtico da Gloria, co Mestre Mateo de protagonista e as súas figuras tomando vida. Unha obra situada no Santiago de Idade Media coas súas miserias e as súas bondades, coa igrexa e o seu armazón interno, coa envexa reinando.
Leamos un chisco:
“ANXO I
Mesmo os santos padres chegaron a discutir se as mulleres terían alma.
ANXO 2
Así é. No Concilio de Nicea. E por poucos votos a favor decidiron que si a tiñan, o cal proba a dúbida sobre ese particular.
DEMO 1
Moi douto acordaches hoxe, compañeiro.
ANXO 2
E ti moi faltón...
DEMO 2
... como é propio dos demos.
A raíña Esther ceiba unha gargallada sarcástica desde o seu fornelo.
ANXO 1
E ti de que ris?
A raíña segue rindo sen facerlle caso.
ANXO 2
Non é propio de nós rir. Somos arte románica.”

Unha peza teatral publicada por Baía.