Hai un conto no que se repite, unha e outra vez, ¡Que sorte tivemos con (menganito)! e vennos á mente cando facemos reconto do ano das Letras dedicadas a Lois Pereiro.¡Que sorte tivemos con Lois! e, sobre todo, que sorte temos co profesorado que soubo buscarlle a este poeta de vangarda e subversión o contido e o valor que se precisaba para traballalo.
Agora, o ano vai na etapa final; estes son os momentos nos que lembrar que continúa presente, que as Letras non se acaban o 17 de maio e os poetas non rematan co ano, nin o ano ten a súa fin ata o 31 de decembro.
Alguén escribiu..."o ano que descubrimos o Lois Pereiro" e parécenos que o título é perfecto para moitos de nós e para felicitar á Real Academia Galega polo acertado da súa elección.
Nestes últimos meses, foron aparecendo novos materiais para seguir dándolle voltas e este será un tempo adecuado para telos en conta.
Falamos, por exemplo, de Que lle podo ofrecer a quen me intente? (magnífico título!), de Modesta proposición e outros ensaios e, especialmente, de Lois Pereiro. Breve encontro. Un achegamento comiqueiro á biografía e á obra do poeta de Jacobo Fernández Serrano. Unha novela gráfica en branco e negro, unha obra da que Manolo Rivas dixo "Non trata de condecorar a Lois nin de poñelo nun pedestal. Trata de facelo reexistir, de andar por aquí de novo."
No hay comentarios:
Publicar un comentario