CLÁSICOS

Agora, que é tempo de figos, non virá mal falar de espantallos e lembrar aquel Espantallo amigo de Neira Vilas que se está a reeditar, de novo, cunhas ilustracións de Xaquín Marín. Dous clásicos.

O texto, tráenos á actualidade unha historia de amizade: aquel espantallo que o amo fixera para que os paxaros non comeran a froita que decide facerse amigo de todos (dos paxaros que virán a pousarse nel sen comer, do can ao que compromete a non ladrar por ladrar, do grilo ou do gato) pero non só iso, senón que consegue que se estableza unha relación de amizade entre eles. Ademais das ansias de amizsade, o espantallo ten o desexo de moverse, de ver mundo... e todos eles lle axudarán a logralo e voar coa axuda dun vento. Amizade e solidariedade cando el mesmo decide que os nenos que viven preto e nada teñen poidan quedarse coa súa roupa e comer os froitos dos que está feito, aínda que nesas el deixe de ser.

Neira Vilas permanente, un clásico. E ao seu lado, acompañándoo con todas as consecuencias, outro clásico, Xaquín Marín que introduce personaxes e capítulos co seu estilo propio, que ilustra a historia como sempre fai, introducindo esa plástica case pétrea que o caracteriza e nos caracteriza. Grazas a ambos e a Galaxia por manter viva a tradición.