O boneco de M. Alzéal. Factoría K de libros Álbum sen texto. Historia sen palabras. Novela gráfica que nos fala das diferentes xeracións (avós / pais / fillos), do paso do tempo, da diferenza entre os xoguetes do pasado e os actuais, e, especialmente, da relación que se establece entre un humano e un boneco. Un problema de saúde fai que o avó marche da casa familiar, daquela légalle ao neto o boneco que o acompañou desde a infancia, pero o pequeno está inmerso nas pantallas dos vídeo xogos e non lle fai caso… Daquela o boneco séntese condenado ao esquecemento e marcha aproveitando unha ventá aberta; é feliz polas rúas, case se namora dunha boneca nun parque, ata que volve á tenda onde fora vendido e se atopa con que tampouco alí hai lugar para el. Ante isto decide suicidarse atándose unha pedra aos pés e tirándose á auga, pero no último momento parécelle ver ao vello e decide volver. Aí, o autor fai unha chiscadela humorística, cando o boneco quita a cabeza e a coloca debaixo do brazo para poder retirar a cadea corda que o ata á pedra. Sube pero o vello xa morreu e o boneco acompañarao ao cemiterio onde espera a que se erga e o colla, de novo, nas súas mans para levalo con el. Encanto e bondade… sentimentos a flor de pel, sen necesidade de palabras.
No hay comentarios:
Publicar un comentario