O LIBRO DAS VIAXES IMAXINARIAS

Agora, que sabemos que o premio Irmandade do libro a un escritor, será entregado a Xabier P. Docampo, queremos lembrar o seu "Libro das viaxes imaxinarias". Esta obra foi premio Isaac Díaz Pardo a libro ilustrado da AGE, no 2008.

Introducimos un pequeno texto que mostrará o ton xeral: "Arama non ten río nin montañas que o arrodeen e delimiten. Non está nunha beiramar que poña un rumor de auga no aire seco e tépedo que o acomete da mañá á noite. Arama é un lugar no medio de ningures que chama polo Viaxeiro desde o renxer continuo das carricantas e a secura areosa dunhas rúas de fino po branco. Ándase por elas no temor dun vento que espila esa brancura virándoa en nube que envolva ao transeúnte, penetrándoo por todos os orificios até afogalo. Quizais por iso Arama está sempre deserto coma un pobo abandonado; coma un pobo agonizante ou morto. Pero abonda con entrar neste lugar e petar nunha porta calquera, facelo golpeando cun daqueles chamadores de martelo, que semellan unha man que agarra unha esfera metálica ou os que son un medallón cun aro metálico que bate no seu centro; tamén os hai que parecen un can que pega coas patas dianteiras; outros son unha simple argola de ferro que golpea sobre dun cravo de cabeza arredondada. Calquera deles que for, cando o Viaxeiro petou nel, abríronse todas as portas de Arama e en cadansúa unha persoa inquiriu polo motivo da chamada. O aire de todas as voces da cidade soando a un tempo moveu lixeiramente, coma unha ameaza, o po albar das rúas, que non chegou a refolar. Cando o Viaxeiro respondeu que andaba á procura dun lugar para pasar a noite, as portas fóronse pechando unha por unha e a muller que abrira aquela na que el petara, indicoulle onde estaba a pousada. Díxolle que a recoñecería porque era a única que habería ficar, despois da súa chamada, coa porta entreaberta. Alí se dirixiu e encontrou que, efectivamente, tiña a porta algo entornada pero non pechada. Mais, como non vise a ninguén, deu un golpe co puño na madeira e de inmediato todas as portas de Arama se abriron a un tempo, porque en Arama cando petas nunha porta a túa chamada resoa en todas, e todas se abren e en cada oco hai unha persoa que lle pregunta ao Viaxeiro que é o que quere, e con iso unha nova pasada do airiño que remexe o po do chan." Unha verdadeira homenaxe a Italo Calvino e Ulises, á imaxinación e ás viaxes.