Tres relatos co denominador común do misterio, ese fantástico que entra pola porta de atrás da realidade e nos fai vela doutra maneira. Neste xénero do terror (suaviño e ben levado) semella mergullarse este autor. Asentado na tradición oral, recreándoa e introducindo elementos da máis pura actualidade. Así, o último dos relatos “Un trasno no tour de Francia” que coloca a este ser mítico no medio da competición facendo das súas. Riremos aínda que zumegue frustración o segundo deles “Aprendendo a nubeira” pois non sempre é posible herdar as mañas da familia. Faranos pensar moito o primeiro deles “A nena pálida”, vexamos o por que: “(...) E fuxín, baixei as escaleiras e metinme no meu cuarto. Non volvín subir ao faiado. E non é por medo. É que estou moi ocupada pensando en cal é a maneira de conseguir que non me pase algún día o mesmo, e que a nena que son siga sempre, sempre, vivindo dentro de min e non teña que refuxiarse nun faiado (...)”
En branco e negro, de puro carbón, as ilustracións de Ramón Trigo, ambientando o misterio.
No hay comentarios:
Publicar un comentario