O ÚNICO QUE QUEDA É O AMOR

O AMOR POLA LECTURA está presente en todo o libro e en cada un dos relatos desta obra de Agustín Fernández Paz.

Incluso, hai textos nos que este amor é case didáctico e nos mostra técnicas de fomento lector como sucede no primeiro deles "Un radiante silencio" no que se nos conta como o libreiro establece un diálogo en torno ao amor, por medio da poesía, para que a muller escollida se vaia atando aos versos, aos poemarios, e a el, en definitiva.

Unha fórmula estupenda que máis dun mediador está levando a cabo despois de ler este libro de amor e de libros.

Outra fórmula aparece recollida en "Un río de palabras" e dela extraemos o seguinte fragmento para ir facendo boca:

"(...) Así que entra dentro da lóxica que se me ocorrese algo parecido cando volvín atopar un deses libros que me alborotan o corazón e me devolven a alegría de vivir. Ao rematalo, asaltoume de novo o desexo que sempre sinto neses casos: telefonar aos amigos, saír a berrar no medio da rúa, proclamalo a todo o mundo. Dicirlle á xente que non poden seguir vivindo sen ler un libro así, hai demasiada beleza nel para ignoralo.

A idea veu a min con naturalidade. Aínda non era ben consciente do que quería facer, cando xa estaba diante do ordenador, copiando as primeiras liñas daquel volume de relatos que me tivera absorbido nos días anteriores. Fíxeno cunha letra de corpo vinte e un interliñado xeneroso, de ningunha maneira quería que pasase inadvertido entre os outros papeis. (...)"

Haberá que acudir ao libro e seguir lendo para ver en qué consiste a actividade.

Libros que falan de libros e de lectura, libros que son boa literatura e da que xa non é necesario falar despois de recibir o Premio Nacional de Literatura Infantil, un galardón do que se alegra o país, os lectores e mediadores, que sinten este premio coma propio porque levaban tempo outorgándollo xa, demostrándoo a través das recomendacións e do recoñecemento lector.

As ilustracións de Pablo Auladell aportan outra visión artística, a dunha plástica plena de suxerencias, en tonalidades que van do gris aos ocres, para mostrar o paso do tempo e o pouso que vai deixando nas páxinas da vida.

Queda o amor. Como en Casablanca. Quedan as lecturase os libros que nos deixaron pegada e nos axudaron a ser o que somos.

Parabéns a Agustín Fernández Paz e parabéns á literatura infantil e xuvenil galega por este novo recoñecemento. E tamén a Xerais por esa edición tan coidade á que acompaña A noite d´O Risón de Gonzalo Moure.

Tamén podemos acceder á presentación do libro ou á lectura dun dos relatos na voz do autor.