Unha historia de guerra, contada con tenrura desde a voz dun pequeno. Unha historia de moi poucas palabras, que malia tratar un tema tan duro remata coa esperanza leda que caracteriza á rapazada.
Porque se che derriban a casa sempre poderás vivir no coche e así serás cidadán do mundo, cando vaias quedando sen roupa terás menos que lavar... e sempre aparecerá algo co que poder xogar, algo que provoque a risa e encha o ar de estrelas luminosas.
Haberá que poñer as gafas de mirar positivamente, de ver os cousas boas incluso na peor das situacións.
O principio de reconstrución está aí, cando se estrea a risa provocando unha fervenza de sons que cambia a expresión das caras.
No hay comentarios:
Publicar un comentario