No labirinto do vento de Marina Colasanti, ilustrado por Carmen Segovia (obra seleccionada na Feira Internacional de Boloña de 2002) e traducido por Mercedes Pacheco. Contos de fadas, princesas, unicornios e demais fauna marabillosa, obxectos e espazos que desde sempre acompañaron o inexplicable coma o espello, o reflexo, o pelo, o labirinto; o vento coa súa carga de loucura e absurdo, o tempo; o soño e o sono... Son contos dos de sempre pero doutra maneira, contos de autora que vai un pouco máis lonxe coa imaxinación e o misterio, contos que introduce no surreal e xogan a partir da tradición dándolle unha nova volta de torca. Dise na presentación que a obra desta autora foi admirada por escritores co mo Julio Cortázar e enténdese moi ben a razón, pois máis dunha vez os imaxinarios de ambos poden entrar en contacto. O libro que reúne dous anteriores Unha idea completamente azul e Doce reis e a moza no labirinto do vento, ten acadado o Gran Premio da Crítica e o Premio da Fundación Nacional do Libro Infantil e Xuvenil, en Brasil. As ilustracións achegan unha recreación das historias no mesmo plano, desde unha óptica que parte de compartir unha mirada. En canto ás técnicas vai alternando as sombras ou baleirados nunha cor, os debuxos en branco e negro que lembran as imaxes dos vellos libros introducindo o desconcerto de personaxes que a medias son paxaros ou leóns, e os colaxes nos que se unen as técnicas anteriores con outros compoñentes. En canto ao contido faise presente o misterio e a presenza de personaxes actuais ilustrando contos que pertencerían á tradición, rapazas con roupa á moda, unicornios que son nenos con disfrace ou reis que no deixan de ser rapaces en roupa deportiva. Unha boa mestura da realidade actual coa tradición marabillosa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario