O amor pode dicirse, declararse, mostrarse, demostrarse; pode lerse… e esta pode ser unha obra axeitada. O amor pode regalarse … Un libro é un bo agasallo, un dos mellores. E, de novo, pode ser este: Bolboretas. As ilustracións de Cobas, entre a figuración e o etéreo, coas manchas de cor creando fondos marabillosos que serven de espita á imaxinación, cun deseño de bolboreta que fai historia e uns trazos de lapis que achegan outra ollada. O texto de Docampo, coa sinxeleza do profundo, co ton do que antes foi contado e emocionou á audiencia. Porque o amor é iso, sentimento que aniña sen poder explicarse demasiado, descuberta que se quere compartir. O autor é artista, na arte de escribir e de contar, artista que engade a creatividade ao oficio. Amores antigos, camiños a facer xuntos, sensacións para describir... Docampo e Cobas comparten libro, coma en moitas outras ocasión. Neste caso, o libro faise obxecto a compartir cos demais, a mostrarlles e entregarlles en man, nun día sinalado porque... “ (...) Pero un día, mentres unha bolboreta me enchía a boca de azul e cerraba os ollos para identificar ben todas as sensacións que lle contaría despois, sentín que me dicía: - Pásama. Notei os seus labios nos meus. Sentín que abría a boca e eu abrín a miña. A bolboreta pasou tocando lixeiramente a miña lingua. Ela pechou os labios atrapando todo aquel azul. Abrín os ollos para ver como os cerraba ela. (...)”
No hay comentarios:
Publicar un comentario